Vraag & Antwoord

Alle lof is voor Allah.

Het kan voorkomen dat er als excuus genomen wordt door sommige zondaars of zij die bepaalde verplichtingen niet nakomen dat dit voorbeschikt is door Allah voor hen..dus het is dan (volgens hen) onjuist hen hiervoor aan te spreken en te berispen; immers Allah heeft (volgens hen) dit voor hen bepaald en opgeschreven... Dit excuus is in geen enkel geval juist. Er is geen twijfel dat het geloof in de al-Qadar niet betekent dat de zondaar of de nalatige die zijn verplichting niet nakomt dit als excuus en argument kan gebruiken. Hierover is er een overeenstemming tussen de moslims en mensen met gezond verstand. Sheikh al-Islaam ibn Taymiyyah zei: "Er is voor niemand een vrijbrief om te doen wat hij wil of na te laten van de verplichtingen van wat hij wil en dan de al-Qadar als excuus en argument te nemen. Hierin is er een overeenstemming tussen de moslims, en de volgelingen van alle andere religies en mensen met gezond verstand. Want als dit acceptabel zou zijn dan kan iedereen doen van wat hij wil van de verderfelijke zaken op aarde of nalaten van wat hij wil van de verplichtingen en dan de voorbeschikking als argument en excuus nemen. Als de eer en bezittingen van degene die de geboden nalaat en zich toegeeft aan zonden, aangevallen zou worden, zou hij dan het excuus van de aanvaller accepteren, als deze zou zeggen dat hij hem aangevallen heeft omdat dit zijn Qadar is, en daarom daarvoor niet beschuldigd kan worden?! Nee, natuurlijk niet. Waarom weigert deze persoon dan al-Qadar als een excuus voor wie hem aangevallen heeft, terwijl hij vertrouwt op al-Qadar als een excuus voor het zondigen of het opgeven van Allah's rechten op hem?!

En dit is tegenstrijdigheid, en wanneer een uitspraak/mening/standpunt tegenstrijdig is betekent dat deze ongeldig wordt. Dus de voorbeschikking als excuus nemen is onrechtmatig en ongeldig." (Zie al-Ma'djmoe' al-Fataawa: 8/179). De islamitische wetgeving, en (gezond) verstand duiden op de ongeldigheid van "de voorbeschikking als excuus' nemen.

Er is overgeleverd dat een man bij "Oemar ibn al-Khattaab (moge Allah tevreden met hem zijn) werd gebracht, die betrapt werd op diefstal. "Oemar gebood dat de hand van deze man eraf gehakt moest worden. De man zei: "Wacht, o leider der gelovigen. Ik heb slechts gestolen omdat dit de Qader van Allah was.." "Oemar zei: "En wij zullen jouw hand er slechts af hakken omdat dit de Qader van Allah is.."

De ongeldigheid van het nemen van de voorbeschikking (al-Qadr) als excuus wordt duidelijk gemaakt door andere de volgende zaken:

1. Door de uitspraak van Allah (de Verhevene): "Degenen die deelgenoten (aan Allah) toekenden, zullen zeggen: "Als Allah het had gewild, dan hadden wij geen deelgenoten (aan Allah) toegekend en evenmin onze vaderen, en hadden wij niet (dat wat toegestaan was) verboden verklaard." Zo loochenden zij ook degenen vóór hen (de boodschappers), totdat zij Ons geweld proefden. Zeg: "Hebben jullie kennis? Brengt het dan naar buiten voor Ons. Jullie volgen slechts vermoedens en jullie liegen slechts." (Soerat al-An'aam (6) aayah 148). In een ander vers zegt Allah ïپ‰: "(Wij zonden) boodschappers als brengers van verheugende tijdingen en als waarschuwers opdat de mens geen excuus tegenover Allah zou hebben na de boodschappers. En Allah is Almachtig, Alwijs." (soerat an-Nisaa-e (4) aayah 165).

De ongelovigen hadden geen geldig excuus toen zij zeiden dat hetgeen zij deden volgens al-Qadar (voorbeschikking) was. Indien dit excuus geldig zou zijn, waarom zou Allah (de Verhevene) hen dan straffen voor hun zonden?En als de voorbeschikking (al-Qadr) voor het verrichten van zonden als excuus en argument genomen kan worden dan zou het geen zin hebben om profeten en gezanten te sturen met een wetgeving.

2. Allah heeft Zijn dienaren een gebod en een verbod opgelegd, en hen niets opgelegd wat zij niet kunnen nakomen en verwezenlijken. Allah (de Verhevene) zegt: "Vreest daarom Allah volgens jullie vermogen". (Soerat at-Taghaaboen (64) aayah 16). En Allah's uitspraak: "Allah belast niemand dan volgens zijn vermogen." (Soerat al-Baqarah (2) aayah 286).

Als de dienaar geen keuze zou hebben om een daad wel of niet te verrichten, dan zou hij zich niet kunnen ontdoen van deze handeling en dit is een onjuiste gedachte. Om deze reden vergeeft Allah zonden die vanwege onwetendheid, vergeetachtigheid of dwang begaan zijn. Als deze excuus geldig zou zijn dan zou er geen verschil zijn tussen degene die onwetend, bewust is of gedwongen wordt iets te doen wat een zonde is. Maar in praktijk is er wel degelijk een groot verschil hierin.

3. Al-Qadar is een kwestie van Allah's Kennis. Niemand van de schepsels is in staat zijn eigen Qadr te onthullen, tenzij het al is gebeurd. Iemands intentie om een daad te verrichten gaat vooraf aan de handeling. Hij weet niet wat al-Qadar voor hem achterhoudt. Daarom is de bewering dat Allah dit en dat voor mij heeft voorbeschikt onjuist omdat je als het ware het ongeziene claimt alsof je weet dat Allah dit en dat voor je heeft voorbestemt, het lijkt alsof je bij voorbaat weet wat Allah voor je heeft voorbeschikt. al-Qadar geen geldig excuus voor het zondigen of het nalaten van de geboden of het overtreden van de verboden.

4. Het nemen van de voorbeschikking als excuus leidt ertoe dat de wetgevingen, en afrekening, wederopstanding, beloning en straf nietig verklaard worden.

5. Als voorbeschikking als excuus geldt voor de zondaars dan zouden de bewoners van de Hellevuur dit gebruiken als bewijsgrond wanneer zij haar ( de Hel) zien, vermoeden dat zij er in moeten gaan, en zij zullen haar ook betreden. De berisping en verwijting begint in de Hellevuur en de realteit is dat zij de voorbeschikking niet als excuus nemen maar zij zullen zeggen: "Onze Heer, geef ons uitstel voor een korte tijd, zodat wij aan Uw oproep gehoor geven en de boodschappers volgen." (Soerat Ibraahiem (14) aayah 44). Zij zullen ook zeggen: "Onze Heer, wij zijn overwonnen door ons ongeluk." (soerat al-Moe-eminoen (23) aayah 106). Ze zullen zeggen: "Als wij luisterden en nadachten dan behoorden wij niet tot de mensen van de Sa'ier (Hel)." (Soerat al-Moelk (67 ) aayah 44. "Zij zeiden: "Wij behoorden niet tot degenen die de salaat verrichten." (soerat Al-Moeddatthir (74) aayah 44). En vele ander verzen met een soortgelijke betekenis. Als het mogelijk zou zijn de voorbeschikking als excuus te nemen voor hun zonden dan zouden zij dit als excuus hebben genomen want zij zijn het meest noodlijdend en hulpbehoevend aan iemand die hen redt van de Hellevuurvlammen.

6. Als voorbeschikking als excuus genomen kon worden dan was dit een werkelijke excuus voor de Shaytaan die zei: "Hij (Iblies) zei: "Omdat U mij hebt doen dwalen, zal ik hen belemmeren op Uw recht Pad." (Soerat al-A'raaf (7) aayah 16). En dan zouden Fir'awn de vijand van Allah en Moessa de profeet die door Allah gesproken werd gelijk.

7. Men probeert altijd datgene te verkrijgen wat gemakkelijk voor hem is. Niemand met een gezond verstand zou datgene nalaten wat hem materieel voordeel zou brengen en zeggen dat al-Qadar hem gedwongen heeft om deze weg van handeling te doorlopen. Waarom zou iemand dan al-Qadar als een excuus gebruiken voor het nalaten van datgene wat hem voordeel brengt wat betreft religie en niet hetzelfde doen wat betreft het leven? Als een man een keuze zou moeten maken tussen twee landen waar hij naartoe zou moeten verhuizen, waarbij een van deze landen chaotisch is en vol van incidenten zoals moord, plundering, verkrachting, onveiligheid en honger. Zou hij dan voor dit land gekozen hebben, of zou hij dan naar een ander land zijn gegaan dat veilig en betrouwbaar is, met een overvloed aan materieel genot, waar iemands eer, bezittingen en menselijke rechten beschermd worden?! Er bestaat geen twijfel dat deze man voor het tweede land zou hebben gekozen, waar hij veilig en wel zal zijn. Niemand met een gezond verstand zou ervoor gekozen hebben om naar het eerste land te gaan en beweren dat dit zijn Qadar (lot) is. Waarom zou iemand daarom iets kiezen (het zondigen en het nalaten van de verplichtingen) wat hem eerder in de Hel dan in het Paradijs zal doen eindigen in het Laatste Leven, en beweren dat dit zijn Qadar is?!

8. Een ander weerlegging voor degene die de voorbeschikking (al-Qadr) als excuus neemt is dat er tegen hem gezegd kan worden: trouw niet, want als Allah heeft voorbeschikt dat je een kind zult krijgen dan zal die toch komen zonder twijfel...eet en drink niet want als Allah voorbestemd heeft dat je verzadigd raakt dan zul je toch verzadigd raken..en wanneer een leeuw je aanvalt blijf dan gewoon staan, want als het voorbeschikt is dat deze jou toch niet schaadt hoef je niet weg te lopen en jezelf in veiligheid te brengen. Als je ziek bent geworden hoef je ook simpelweg geen medicatie te nemen want als Allah het heeft voorbeschikt en bestemd dat je toch beter zult worden hoef je de soms vies smakende medicatie niet in te nemen...en zo kun je nog eindeloos verder gaan. Als hij het met ons eens met deze stellingen dan zeggen wij dat zijn verstand bedorven is, en als hij het hiermee niet eens is dan is zijn uitspraak en zijn excuus nietig verklaard.

9. Degene die de voorbeschikking als excuus en argument neemt voor zijn zonden en ongehoorzaamheid heeft zichzelf vergeleken met krankzinnigen en kleuters, want hen wordt niets aangerekend. Als hij dezelfde behandeling zou krijgen als hen in deze wereld wou hij niet tevreden zijn...

10. Als wij deze excuus en argument zouden erkennen dan is het overbodig om vergiffenis te vragen voor onze zonden, berouw te tonen, smeekbeden te verrichten, Djihaad te verrichten en het aansporen tot het goede en het verwerpen van het slechte.

Kortom: voorbeschikking of voorbestemming als argument nemen voor het vrijpleiten van zonden en ongehoorzaamheid is een zaak die onacceptabel en verwerpelijk is middels de islamitische wet, gezond verstand en theorie. Velen die de voorbeschikking als excuus gebruiken doen dit niet uit overtuiging en oprecht geloof, maar meer uit het oogpunt van het volgen van de begeerten en opstandigheid. Derhalve is het aan de dienaar niet om de voorbeschikking als excuus en argument te nemen voor zijn zondigheid en zijn buitensporigheid.

Waar wij wel de voorbeschikking als excuus kunnen nemen is bij rampen en tegenslagen die de mensen treffen zoals armoede, ziekte, het verlies van een dierbare, het verliezen van een oogst, het verliezen van geld, enz. Het nemen van voorbeschikking als excuus is voor de rampen en tegenslagen en niet voor zonden en ongehoorzaamheid. De gelukkige vraagt vergiffenis voor de zonden en ongehoorzaamheid (tot Allah) en heeft geduld bij rampen en tegenslagen zoals Allah (de Verhevene) zegt: "Wees daarom geduldig: voorwaar, de belofte van Allah is waar. En vraag vergeving voor jouw zonde en prijs de Glorie van jouw" (Soerat Ghaafir (40) aayah 55. De ongelukkige is woedend en boos bij tegenslagen en gebruikt de voorbeschikking als excuus bij het verrichten van zonden. We zullen duidelijkheid scheppen door het geven van een voorbeeld: iemand rijdt overdreven hard met zijn auto en veroorzaakt een ongeluk met fatale gevolgen. Hij wordt hiervoor aan gerekend en ervoor berispt. Als hij dan de voorbeschikking als excuus en voorwendsel gebruikt dan zeggen wij dat niet juist is en wordt zijn excuus niet aanvaard. Terwijl iemand die zijn auto geparkeerd heeft en iemand rijdt er tegen aan met fatale gevolgen wel de voorbeschikking als excuus kan gebruiken.

Dus wanneer iemand iets doet met zijn eigen wil en wens kan hij niet de voorbeschikking en voorbestemming als excuus gebruiken. Maar wanneer zich zaken voordoen die buiten zijn wil en wens zijn kan hij wel de voorbeschikking als excuus en argument noemen.

Imaam al-Boekhaari heeft op gezag van Aboe Hoerayrah (Allah's vrede en zegen zij met hem) overgeleverd dat de profeet (Allah's vrede en zegen zij met hem) zei: "Moesa had een geschil met Aadam. De eerste zei tegen de laatste: "Omdat je gezondigd hebt, ben jij de schuld dat de mensen niet in het paradijs kunnen wonen en dat zij tot ellende voor¬beschikt zijn." Aadam antwoordde: "Zelfs jij Moesa, die Allah uitge¬kozen heeft om Zijn boodschap te dragen en Zijn redevoering te houden! Jij verwijt me iets wat Allah reeds voor de schepping be¬paald had?" De profeet (moge Allah tevreden met hem zijn) zei: "Zo weerlegde Adam het argument van Moesa."

Sommige geleerden zeiden: "Het antwoord van Aadam was een argument dat men een goddelijk bevel als oorzaak van een ramp¬spoed kan aanvaarden, maar niet als oorzaak van ongehoorzaam¬heid."

Ibn Kethier zei: "Als het antwoord van Aadam op het verwijt van Moesa geïnterpreteerd zou worden als een rechtvaardiging voor het begaan van zonde, omdat Allah die verordend had, dan zou dit voor alle zondaars gelden. Als gevolg daarvan zouden er geen vergeldingsmaatregelen noch voorgeschreven straffen zijn die uitgevoerd moeten worden. Dit zou onvermijdelijk tot verschrikkelijke resulta¬ten leiden."

Aadam nam niet de voorbeschikking als excuus voor de zonde zoals degene denkt die niet goed de overlevering bestudeert. En Moessa op zijn beurt berispt niet Aadam voor zijn zonde, want hij weet dat Aadam vergiffenis heeft gevraagd aan zijn Heer en berouw heeft getoond. En zijn Heer heeft zijn berouw aanvaard en zijn zonde vergeven en een berouwvolle van een zonde is als iemand zonder zonde.

Als Moessa Aadam zou verwijten voor zijn zonde dan zou Aadam geantwoord hebben: "Ik heb een zonde begaan en heb berouw getoond, en Allah heeft mijn berouw aanvaard." Ook zou Aadam dan tegen Moessa zeggen: "Jij hebt ook een ziel gedood, en gooide de Tafelen op de grond.." Maar duidelijk is dat Moessa Aadam verweet over de rampspoed (verbanning uit het Paradijs), en Aadam weerlegde het argument van Moessa zoals gekomen is in voorgaande overlevering: "... Jij verwijt me iets wat Allah reeds voor de schepping be¬paald had?"

En Allah weet het beste.

Bron: www.islamqa.com, vraagnummer: 49039.