Wie heeft het recht op de voogdijschap van de kinderen bij een scheiding
Na enkele jaren van een huwelijk, scheidt een man van zijn vrouw en probeert hij het kind van haar af te nemen. Zij vraagt wie het meeste recht heeft op de voogdij van het kind, zij of haar ex-man? En vooral omdat zij zal reizen en met haar familie gaat wonen in een ander land?
Alle lof is voor Allah.
Vrouwen hebben meer recht op de voogdij van hun kinderen dan de mannen, en dit is de oorsprong in deze kwestie. Want de vrouw heeft meer feeling voor het opvoeden van kinderen, en heeft geduld om de ontberingen te doorstaan op dit gebied. De moeder heeft meer recht op de voogdij over haar kind, jongen of meisje, tenzij ze niet hertrouwd is en voldoet aan de voorwaarden van voogdij. Hierover is er een overeenstemming tussen geleerden.
Onder de voorwaarden die gesteld worden aan voogd: Teklief (dit betekent dat er geen belemmering is wat betreft het verstand e.d.) is vrijheid, rechtvaardigheid, en de islam als de het kind een moslim betreft, en in staat te zijn om de plichten van voogdij na te komen, en dat de vrouw niet hertrouwd is. Wanneer zich een belemmering voordoet zoals krankzinnigheid of een huwelijk, valt het recht op voogdij. En wanneer de belemmering voorbij is, heeft de vrouw weer recht op de voogdij van haar kind. Maar er dient ten allen tijde rekening gehouden te worden met de belangen van het kind al eerste, omdat zijn recht voorrang heeft.
En de duur van de voogdijschap is tot de leeftijd van onafhankelijkheid, dat wil zeggen tot de tijd dat het kind zelfstandig wordt, wat betekent dat hij alleen kan eten en drinken en zelf kan toiletteren (en douchen) enz. Als de limiet van voogdij bereikt wordt, komt er ook een einde aan de voogdijschap, en dat is zeven jaar of acht jaar.
Wat betreft de impact van de reis in het overdragen van de voogdijschap: wanneer de ouders uit elkaar gaan en het met elkaar niet eens zijn wat betreft de voogdij, dan zijn er verschillende rubrieken hiervan:
1 –Als een van ouder wil reizen maar niet definitief, dat wil zeggen dat hij/zij wil nog terugkomt dan heeft degene die bij het kind blijft meer recht op voogdijschap dan degene die reist.
2 –Als een van de ouders definitief wil reizen en ook gaat verblijven in dit land, en het land en de weg ernaar gevaarlijk is, dan heeft degene die achterblijft meer recht op voogdijschap.
3 –Als een van de ouders wil gaar reizen om in een ander land te verblijven, en het desbetreffende land en de weg ernaar is veilig, dan heeft de vader meer recht op de voogdijschap. Het maakt niet of degene die emigreert de vader of de moeder is.
4 –Als beide ouders willen reizen naar een ander land, dan blijft de moeder haar voogdijschap behouden.
5 –Als de reis niet ver weg is, en de vader zijn kind (eren) elke dag kan zien, dan is de moeder degene die haar voogdijschap behoudt.
Als het kind de leeftijd van onafhankelijkheid bereikt heeft eindigt de periode van voogdijschap. Hierna start de periode van zorg en onderhoud en bescherming van het kind. Deze periode gaat door tot het kind volwassen wordt. Dan eindigt ook deze periode, de jongvolwassene kind is dan vrij om te kiezen met wie hij/zij wil gaan leven: de vader of de moeder?
Het recht van vrouwen voor de zorg en bescherming van de kinderen:
Uit de leerstellingen van juristen blijkt dat vrouwen het recht hebben op de zorg en bescherming van het kind, vooral de moeder en grootmoeder. Er is een meningsverschil tussen geleerden wanneer de ouders het niet elkaar eens zijn over wie de zorg en bescherming van de kinderen op zich neemt, en zij allebei capabel zijn dit te dragen.
De Maaliki en ad-Dhaahirie wetschool zijn de mening toebedeeld dat de moeder meer recht heeft op de zorg en bescherming van haar kind, jongen of meisje.
De H’anbali wetschool hebben de mening dat een jongen de keuze krijgt bij zijn moeder of vader te blijven, maar dat het meisje bij de vader blijft. De H’anafie wetschool heeft de mening dat de jongen bij zijn vader blijft en het meisje bij haar moeder. En de meest correcte mening is dat het jonge volwassen kind de keuze krijgt bij een van zijn ouders te blijven wanneer er geen overeenstemming is tussen hen en allebei aan de voorwaarden van de zorg en bescherming van het kind voldoen.
Zie het boek “Wilaayatoe al-Mar-atie fie l-Islaam” (Autoriteit van de vrouw in de islamitische jurisprudentie), blz. 692.
