Wanneer een vrouw geen rust en genegenheid vindt bij haar man
Wat moet een vrouw doen wanneer zij geen troost, geluk en liefde met haar man vindt? Is het in dit geval voor haar verplicht om scheiding te vragen of wat dient zij te doen?
Alle lof is voor Allah.
Allah (de Verhevene) heeft het huwelijk een oorzaak van rust, liefde en geluk laten zijn, en Zijn dienaren hiermee begunstigd: “En het behoort tot Zijn Tekenen dat Hij van jullie eigen soort echtgenotes heeft geschapen, opdat jullie rust bij haar vinden en Hij bracht tussen jullie liefde en barmhartigheid. Voorwaar, daarin zijn zeker Tekenen voor een volk dat nadenkt.” (Soerat ar-Roem (30) aayah 21).
Als er geen geluk en geen comfort is tussen de echtgenoten, en de vrouw liefde noch rust vindt bij haar echtgenoot, dan dient zij te zoeken naar de oorzaken en behandeling. Misschien faalt zij wel in een plicht die zijn ten opzichte van haar echtgenoot dient na te komen. En misschien is er een andere reden dat de oorzaak hiervan is.
Wanneer het echtpaar met elkaar in gesprek gaan, en samen zoeken naar het probleem, is dit wellicht de juiste middel om tot een oplossing te komen.
En het is niet aan de vrouw om zomaar een scheiding aan haar man te vragen, alleen maar omdat er een probleem is ontstaan tussen haar en haar man, of omdat zij wil zoeken naar een echtgenoot waarvan zijn acht dat hij beter is dan haar eigen echtgenoot. De oorsprong is het verbod van het vragen van echtscheiding. Er is overgeleverd door Aboe Daawoed (2226) en at-Tirmidzie (1187) en Ibn Maadjah (2055) via Thawbaan verhaalt dat de boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zei: “Voor elke vrouw die aan haar man de scheiding vraagt zonder dat er een reden daartoe is, zal de geur van het Paradijs verboden zijn.” en authentiek verklaard door Sheikh al-Baanie (moge Allah hem genadig zijn) in Sah’ieh’ Aboe Daawoed.
Zonder dat daar een reden voor is betekent dat er geen noodzakelijk voor een scheiding is.
Maar wanneer de vrouw afkeer heeft van haar man, of voor zijn slechte behandeling van haar, en zij niet in staat is met hem verder te leven, is het in dit geval toegestaan voor haar om een scheiding te vragen, omdat de vrouw niet langer gebaat is bij haar man te blijven. Haar afkeer naar haar man toe kan ertoe leiden dat zij nalatig wordt in het nakomen van de plichten jegens haar man en dan is zij hiermee zondig.
al-Boekhaarie in zijn Sah’ieh’ (4867) van Ibn 'Abbaas heeft overgeleverd: “De vrouw van Thaabit ibn Qays kwam naar de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) en zei, "O boodschapper van Allah! Ik verwijt Thaabit niet voor gebreken in zijn karakter of zijn godsdienst, maar ik hou niet van ongeloof na de Islaam (indien ik bij hem blijf)." Daarop zei de boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) tegen haar: "Ben je bereid jouw tuin die je (als bruidsschat) van je man gekregen hebt terug te geven?" Ze zei: "Ja." Daarop zei de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) tegen Thaabit: "O Thaabit! Aanvaard jouw tuin en scheid van haar."
Haar uitspraak: “Maar ik hou niet van ongeloof na de islaam” betekent dat zij vreesde zich op een on-islamitische manier te gedragen, van het haten van de echtgenoot, het ongehoorzaam zijn en het niet nakomen van de plichten ten opzichte van haar echtgenoot.” Zie Fet-h’ al-Baarie 9/400.
Deze vreesde uit zich door het verblijf met haar man dat zij afkeer van hem zou hebben en zijn rechten niet na zou komen en hierdoor een zonde zou begaan. Zij wilde uit het huwelijk treden en de boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) stemde hiermee in als zij de bruidschat teruggeeft aan Thaabit ibn Qays.
Een uittreding uit het huwelijk kan door middel van een scheiding zijn als de man dit accepteert, of door middel van ‘al-Khoel’’ (ontbinding van het huwelijk) zoals in het voorgaande geval, en dat is dat de vrouw dan de bruidsschat of een deel van haar recht opgeeft, zoals overeengekomen door het huwelijkspaar; en dan is de man van haar officieel gescheiden.
We vragen Allah om de situatie van de moslims te verbeteren.
En Allah weet het beste.
Bron: Sheikh Mohammed Saalih' al-Moenadjied.
