Bibliotheek

Er zit veel wijsheid en voordeel in vasten die te maken hebben met de taqwa die door Allah in de volgende aayah genoemd wordt (interpretatie van de betekenis): “…Hopelijk zullen jullie (Allah) vrezen.” Soerat Al-Baqarah 2:183.

De interpretatie hiervan is dat als een persoon zich onthoudt van toegestane zaken, hierbij hopend op het verkrijgen van de tevredenheid van Allah en Zijn bestraffing vrezend, zal het makkelijker voor hem zijn om zich te onthouden van het doen van zaken die verboden zijn.

Als de maag van een persoon hongerig is, zal dit veel van zijn andere vermogens afhouden van het voelen van honger of verlangens; maar als zijn maag verzadigd is, dan zullen zijn tong, oog, hand en geslachtsdelen honger voelen. Vasten leidt tot het verslaan van shaytaan; het beheerst verlangens en beschermt iemands vermogens.

Wanneer de vastende persoon de kwellingen der honger voelt, ervaart hij hoe de armen zich voelen, dus krijgt hij medelijden met ze en hij geeft ze vervolgens iets om hun honger mee te stillen. Van hen horen is niet hetzelfde als het delen in hun lijden, net zoals een rijder het ongemak van lopen niet kan begrijpen tenzij hij afstapt en gaat lopen.

Vasten traint de wil om verlangens te vermijden en weg te blijven van zondes; het helpt een persoon om zijn aanleg te overwinnen en zichzelf van zijn gewoontes los te maken. Het traint een persoon tevens om gewend te raken aan het georganiseerd en nauwgezet zijn, hetgeen het probleem oplost dat veel mensen hebben, namelijk gedesorganiseerd zijn, als zij zich hier echter maar van bewust zijn.

Vasten is tevens een demonstratie van eenheid van de moslims, aangezien de Oemmah op hetzelfde moment vast en haar vasten ook op hetzelfde moment verbreekt.

Vasten verschaft ook een grote mogelijkheid voor degenen die anderen naar Allah uitnodigen. In deze maand komen veel mensen naar de moskee die er voor het eerst komen, of die een lange tijd niet naar de moskee geweest zijn. Hun harten zijn nu open, dus dienen we zoveel mogelijk voordeel te halen uit deze mogelijkheid door op een vriendelijke manier te preken, geschikte lessen te geven en nuttige woorden uit te spreken, terwijl men in oprechtheid en goede daden samenwerkt. De daa’iah dient niet zo door anderen in beslag genomen te worden totdat hij zijn eigen ziel vergeet en als een pit (van een lamp) wordt, dat de weg voor anderen verlicht terwijl het zelf verbruikt wordt.