Omzeilen van de wetgeving in niet-moslim landen met de bedoeling geld te pakken
Wij wonen in Zweden en er zijn veel moslims hier die van hun vrouwen scheiden bij de rechtbank op papier, zonder daadwerkelijk de scheiding uit te spreken. Dit is om twee appartementen en twee salarissen te bemachtigen, om vervolgens samen in een huis te wonen en het andere huis te huren. Zal een scheiding tellen in zo’n situatie? Als de scheiding niet telt, is het dan voor een moslim toegestaan om de wetten te omzeilen in dit land, in plaats van de nobele ethiek en omgangsvormen van de Islaam te laten zien om zo hen tot de Islaam uit te nodigen?
Alle lof en dank is voor Allah.
Allereerst:
Als iemand de scheiding duidelijk op papier zet en ook de intentie heeft te scheiden, dan is de scheiding ook daadwerkelijk aan de orde. En hier is er een overeenkomst en consensus tussen geleerden (moge Allah hem genadig zijn). Dit is omdat het schrijven duidelijk de scheiding aangeeft en er een scheiding van begrepen wordt, en omdat het schrijven dient als de woorden van de schrijver de plaats inneemt, dus ze is net als spraak. Het bewijs is dat de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) werd opgedragen om de boodschap over te brengen, en soms bracht hij de boodschap over door woorden en in andere gevallen door het schrijven (zoals het schrijven naar de keizer van de Romeinen, Perzen etc.).
Maar als iemand de scheiding schrijft, maar niet de intentie heeft te scheiden is er geen sprake van scheiding bij de meerderheid van de geleerden.
Ibn Qoedaamah (moge Allah hem genadig zijn) zei in zijn boek “al-Moeghniey” (10/504): "Wat betreft de vraag of scheiding plaatsvindt wanneer iemand dit schrijft zonder dit daadwerkelijk te willen, in een van de twee standpunten overgeleverd van Ahmed is dat de scheiding plaatsvindt. En dit is tevens de mening van as-Sha’biey, an-Nakha’ie, az-Zoehrie, en al-H’akam. Een tweede mening is dat het scheiden niet plaatsvindt, en dit is de mening van Aboe H’anifah, Maalik, en Shaafi’ie. Want het schrijven kan verschillende betekenissen hebben, dus is de scheiding zonder de intentie te scheiden niet aan de orde.” Einde citaat. Zie: "Badaa-i’e as-Sanaa-i’" (4/239), "Sharh’ al-Kabier" (2/384) van ad- Dardier, 3/284), en “al-Insaaf” (22/230.) “al-Moeghnie al-Moeh’taadj” rechtbank. )Hierop gebaseerd de scheiding niet aan de orde wanneer het opgesteld is bij de rechtbank zonder de intentie.
Ten tweede:
De moslim dient, waar hij ook is, eerlijk en oprecht te zijn in zijn woorden en zijn daden en handelingen en omgang met anderen, ook al zijn ze niet-moslims; het is hem verboden te liegen en te bedriegen, want dit is een grote zonde. De boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zei: “Wie vier eigenschappen is een pure huichelaar, en wie een van deze eigenschappen heeft een karakteristiek van een huichelaar totdat hij deze eigenschap verlaat: wanneer hem iets in vertrouwen gegeven wordt, breekt hij zijn vertrouwen. En wanneer hij spreekt liegt hij, en als hij een verbond aangaat verraad hij en als hij procedeert dan fraudeert hij.” Overgeleverd door al-Boekhaarie (34) en Moeslim (58). In een andere overlevering zei de boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem): “Wie bedriegt behoort niet tot ons.” Overgeleverd door Imaam Moeslim.
En het bedriegen van het systeem door zogenaamd te scheiden om materieel voordeel te krijgen van een appartement en salaris, is niets andere dan bedriegen, liegen en fraude, zelfs in een niet-moslim land. Het is de moslim niet toegestaan dit te doen zolang hij leeft in het land in veiligheid van de staat
Zolang die staat hem bescherming biedt, hem en zijn bezittingen beschermt, dan dient hij trouw te zijn en niet te bedriegen. Het is hem niet toegestaan te bedriegen en te liegen.
Imaam as-Shaafi’ie (moge Allah hem genadig zijn) zei: “Als moslims een land waarmee een oorlog is met veiligheid binnengaan, dan dienen de vijanden veilig gewaand te zijn totdat zij (moslims) dit land verlaten. Het is hen verboden hen te bedriegen of kwaad te berokkenen.” Einde citaat. Zie “al-Oem”: 4/263.
Het is verplicht voor degenen die wonen in het land van de niet-moslims zich te houden aan de wet van Allah en de ethiek van de Islaam van edel moraal en deugdzaam, om aan niet-moslims de nobelheid van de Islaam en zijn grootheid te tonen om zo van de moslim alleen maar de nobele reine karakteristieken te kennen en onder de indruk te zijn van de schoonheid van de Islaam, en niet zaken uit te voeren die in strijd met de leer van de Islaam en het plegen van wat hem verboden is. Hij doet hiermee schade aan zichzelf en de Islaam.
En Allah weet het beste.
Bron: Sheikh Mohammed Saalih' al-Moenadjied.
