Vraag & Antwoord

Alle lof is voor Allah.

Er zijn geen teksten m.b.t. de islamitische wetgevingen gekomen in het Boek van Allah of de Soennah van de Boodschapper die een definitie geven van een Islamitische economische systeem. Maar de islamitische wetgeving is gekomen met wetten die betrekking hebben op tot het leven van de moslim, waaronder die met betrekking tot economische zaken.

De islamitische economische systeem kan als volgt omschreven worden: een set van algemene economische principes die zijn afgeleid uit de Qor-aan en de Soennah, en de economische constructie die is gebouwd is op deze economische principes.

Of het kan gedefinieerd worden als een systeem dat de economische activiteit georganiseerd in overeenstemming met de beginselen van de islam en haar beleid in de economie.

Onder de algemene basisbeginselen waarmee de islamitische wet gekomen is: het menselijke recht op eigendom, het verbod van aanval op de heiligheid van andermans eigendom, de toestemming gebruik te maken van wat er uit de grond voortkomt, het verbod op woeker en gokken, en onrecht.

Onder de vormen van economische constructie die is gebaseerd op deze principes: toegestane koop- en verkooptransacties, het oprichten van een bedrijf, verhuur, landbouw, en investeringen in en beleggingen die zijn toegestaan.

Gezien het feit dat de Zakaat een overgang is van geld van de ene hand naar een ander hand die het kan gebruiken en ervan profiteren, en dit wordt geregeld door de algemene beginselen afgeleid uit de Qor-aan en de Soennah, maakt Zakaat deel uit van het islamitische economische systeem zonder twijfel over diens bestaan. Er zijn teksten gekomen die betrekking hebben op de Zakaat die de soorten van bezittingen en eigendommen verduidelijken waarover Zakaat gegeven dient te worden, alsmede de hoeveelheid of maat wat men dient uit te geven aan de rechthebbenden. En dit is algemeen bekend (in de islamitische jurisprudentie).

De Zakaat is ook een middel van de middelen om de sociale verbondenheid in een maatschappij te realiseren. Deze sociale verbondenheid in de islam is niet beperkt tot Zakaat, maar wordt ook bereikt met andere middelen, zoals aalmoezen (Sadhaqah), charitatief instelling (Waqf), oorlogsbuit, en gelden van het huis van Financiën (Baytoe l-maal). (Baytoe l-maal is een Arabische term die wordt vertaald als "Huis van het geld" of "Huis van de Financiën.")

De mens heeft recht aanspraak te maken op overheidssubsidies van een islamitisch land in geval hij niet in staat is te werken en arbeidsongeschikt is, (Sommige Europese landen hebben dit islamitische economische systeem overgenomen terwijl sommige islamitische landen dit niet doen) en er niemand is die hem kan onderhouden zoals een vader, moeder, of een familieverwant. Het niet in staat zijn te werken kan als gevolg zijn van minderjarigheid, ziekte of ouderdom.

Sommige islamitische landen hebben systemen opgesteld die subsidies verlenen volgens verschillende criteria, zoals pensioenen en de uitgaven voor kinderen van de overledene tot de leeftijd van volwassenheid, zelfs al hebben zij een eigen vermogen.

De andere niet-moslimlanden hebben ook hun eigen normen, systemen en voorschriften die de subsidievraagstukken aan de minder bedeelden van de maatschappij rangschikken en vastleggen. Terwijl dit in de Islaam een wet is die is vastgelegd in de islamitische wetgeving.

De moslim dient gebrand te zijn om de kost te verdienen uit het werk van zijn hand, en hij dient vrijgevig en gul te zijn en niet degene te zijn die anderen geld vraagt en bedelt. Zeker als het gaat om het vragen van geld aan een instantie van een niet-islamitisch land. De boodschapper van Allah (Allah's vrede en zegen zij met hem) zei: "...De bovenste hand is beter dan de onderste hand. En begint met het onderhouden met degene die onder jou zijn (gezin)." (Overgeleverd door al-Boekhaarie (5040) en Moeslim (1034)). De bovenste hand is de hand die uitgeeft, en de onderste hand is de hand die vraagt en bedelt.

En Allah weet het beste.

Bron: Sheikh Moh'ammed Saalih al-Moenadjid, vraagnummer:43162.