Bibliotheek

Vasten

Het is verboden om te vasten op de dagen van ‘Eed. Dit blijkt uit de hadith overgeleverd door Said Al Khoedri (moge Allah (Verheven en Glorieus is Hij) tevreden met hem zijn) die verhaalt dat de Boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) het verbood te vasten op de dag van ‘Eed al Fithr en ‘Eed al Adha (Moeslim, 827).

Regels met betrekking tot de ‘Eed gebeden 

Sommige wetscholen zeggen dat de ‘Eed-gebeden waadjib (verplicht) zijn - dit is de mening van de Hanafi wetschool en Al islam ibn Taymiyyah (moge Allah (Verheven en Glorieus is Hij) tevreden met hem zijn). Ze zeggen dat de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) altijd de ‘Eed gebeden verrichtte, zonder er ook maar één gemist te hebben. Ze noemen als dalil (bewijs) the ayah “Verricht daarom de shalat voor jouw Heer en slacht offerdieren” (Al Kauthar: 108;2), het ‘Eed-gebed en de offering erna, wat een aanwijzing is, en het feit dat de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) de vrouwen beval de ‘Eed-gebeden bij te wonen. De vrouwen die geen jilbaab hadden, dienden deze te lenen bij hun zusters in de islam. Andere wetscholen zeggen dat de ‘Eed-gebeden fard kifaya zijn. Dit is de mening van de Hanbalis. Een derde groep zegt dat de ‘Eed-gebeden soennah moe'akkadah zijn. Dit is de mening van de Malakis en de Shaafa'is. Ze noemen als dalil de hadith over een Bedoeïen welke zegt dat Allah (Verheven en Glorieus is Hij) alleen de vijf gebeden verplicht heeft opgelegd voor Zijn dienaren. 

Een moslim zou zich in moeten zetten om de ‘Eed-gebeden te verrichten, aangezien de mening dat de gebeden waadjib zijn gebaseerd is op sterk bewijs. De goedheid, de zegeningen en de grote beloning die je zal krijgen wanneer je het ‘Eed-gebed verricht en het feit dat je zo het voorbeeld volgt van Mohammed (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zou al voldoende moeten zijn om gemotiveerd te raken. 

Voorwaarden en de tijden van het ‘Eed gebed

Sommige wetscholen (de Hanafis en de Hanbalis)  zeggen dat de volgende voorwaarden aan het ‘Eed-gebed worden gesteld: De iqamaah moet opgezegd worden en het gebed moet in jamaa'ah (gemeenschap) verricht moet worden. Anderen zeggen dat de voorwaarde dezelfde zijn als die van het vrijdagsgebed, met uitzondering van de khoetbah, omdat de aanwezigheid hiervan tijdens ‘Eed niet verplicht is. De meeste wetscholen zijn van mening dat de tijd van het ‘Eed gebed aanbreekt wanneer de zon een speerlengte is opgekomen, waargenomen met het blote oog, en voortduurt tot de zon zijn hoogte punt nadert. 

Beschrijving van het ‘Eed gebed

'Oemar (Moge Allah (Verheven en Glorieus is Hij) tevreden met hem zijn) zei: "Het gebed van ‘Eed Al Fitr en Al Adhaa bestaat uit twee volledige rak'ahs, niet korter. Dit is volgens het woord van de Boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem), en de leugenaar is verdoemd."

Aboe Said verhaalde: “De boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) was gewend om zich naar de gebedsplaats te begeven op de dag van ‘Eed Al Fitr en Al Adhaa, en het eerste wat hij (Allah’s vrede en zegen zij met hem) deed was het gebed."

De Takbier word zeven maal herhaald in de eerste rak'ah en vijf keer in de tweede rak'ah, en hierna dient er gereciteerd te worden.

Er is overgeleverd door ‘Aa-ieshah (moge Allah (Verheven en Glorieus is Hij) tevreden met haar zijn) dat de Takbir van ‘Eed al Fitr en ‘Eed al Adhaa zeven maal in de eerste rak'ah wordt opgezegd en vijf keer in de tweede rak'ah, los van de takbier van de roekoe." (Aboe Daawoed)

Als een persoon zich later bij het gebed voegt, op het moment dat de imam al begonnen is met het opzeggen van de extra takbierat, hoeft hij alleen "Allahoe Akbar" met de imam te zeggen en hoeft hij niet de gemiste takbierat in te halen, omdat deze tot de soennah behoren en niet waadjib zijn. 

Tussen de Takbierat kan het volgende gezegd worden:

Hammaad ibn Salamah overleverde van Ibraaheem dat Waleed ibn ‘Uqbah de moskee binnen liep, waar Ibn Mas’ood, Hudhayfah en Aboe Moesa aanwezig waren en er werd gezegd: "het is ‘Eed, wat moet ik doen?" Ibn Mas’ood zei: Zeg 'Allahoe Akbar’, prijs en dank Allah (Verheven en Glorieus is Hij), geef de vredegroet en zegeningen aan de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) en maak doe’a (al-Tabaraani.  Sah’ieh’ hadieth in al-Irwaa-e).  

Het reciteren van Koran tijdens de Eid-gebeden

Het is aanbevolen (moestahabb) dat de imam tijdens de ‘Eed-gebeden Qaaf (soerah 50) en Aqtarabat al-saa’ah (al-Qamar, soerah 54) reciteert, zoals is overgeleverd in Saheeh Muslim: “‘Oemar ibn al-Khattaab vroeg aan Abu Waaqid al-Laythi: ‘Wat reciteerde de Boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) gewoonlijk op de dag van ‘Eed al-Adhaa en ‘Eed al-Fitr?’ Hij zei: ‘Hij reciteerde gewoonlijk Qaaf Wa’l-Qor-aan al-Majeed (Qaaf, 50:1) and Aqtarabat al-saa’ah wa anshaqq al-qamar (al-Qamar 54:1)’.” 

De meeste overleveringen tonen aan dat de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) gewoonlijk Soerat al-A’laa (87) and Soerat al-Ghaashiyah (88) reciteerde, zoals hij deze gewoonlijk ook reciteerde gedurende het vrijdagsgebed. Al-Nu’maan ibn Bishr zei: “De Boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) reciteerde gewoonlijk met ‘Eed en op vrijdag Sabbih isma rabbika’l-a’laa (al-A’laa 87:1) and Hal ataaka hadeeth al-ghaashiyah (al-Ghaashiyah 88:1).” (Saheeh Muslim, 878).

Het gebed komt voor de khoetbah (preek)

Een van de regels tijdens ‘Eed is dat het gebed voor de khoetbah komt, zoals is overgeleverd in Musnad Ahmad in de hadith van Ibn ‘Abbaas, die getuigde dat de Boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) het gebed verrichte voor de khoetbah op de dag van ‘Eed en daarna de khoetbah gaf.” (Musnad Ahmad, 1905. Deze hadith staat ook in al-Saheehayn).

Een andere aanwijzing dat de khoetbah na het gebed moet plaatsvinden is de volgende hadith van Aboe Sa’eed (moge Allah tevreden met hem zijn): “De Profeet saws begaf zich gewoonlijk naar de gebedsplaats op de dag van al-Fitr and al-Adhaa en het eerste wat hij deed was het gebed. Daarna stond hij op en aanschouwde de mensen terwijl zij in hun rijen zaten en adviseerde en instrueerde hen. Als hij een militaire expeditie op pad wilde sturen, besloot hij dat op dat moment, of als hij een bevel ter sprake wilde stellen, deed hij dat op dat moment.” Aboe Sa’eed zei: “Dit bleven de mensen doen totdat ik me naar het gebed begaf met Marwaan, toen hij gouverneur van Medinah was, op ofwel Adhaa of Fitr. Toen we op de gebedsplaats aankwamen, zagen we de minbar (preekstoel) die was gebouwd door Kathir ibn al-Salt. Marwaan wilde de preekstoel bestijgen voordat het gebed was verricht. Ik trok aan zijn mantel en hij trok vervolgens aan de mijne. Daarna plaatste hij zich op de minbar en gaf de khoetbah voor het gebed had plaatsgevonden. Ik zei: “Bij Allah, je hebt het veranderd!” Hij zei: “O Aboe Sa’eed, wat jij weet is voorbij.” Ik zei: “Bij Allah, wat ik weet is beter dan hetgeen ik niet weet.” Hij zei: “De mensen zullen na het gebed niet blijven zitten, dus we hebben de khoetbah nu voor het gebed laten plaatsvinden.” (Overgeleverd door al-Boekhaarie, 956).    

Het gebed niet te lang uitstellen 

‘Abd-Allaah ibn Bishr, de metgezel van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) ging op pad met de mensen op de dag van Fitr of al-Adhaa en sprak zijn minachting uit over het feit dat de imam pas erg laat kwam. Hij zei: “In de tijd van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zouden we nu al klaar zijn geweest,” en dat was de tijd van al-Tasbeeh.” (overgeleverd door al-Boekhaarie)

Nèfilè gebeden op de gebedsplaats 

Er dienen geen nèfilè gebeden te worden verricht voor of na het ‘Eed-gebed. Ibn ‘Abaas overleverde dat de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) gewoonlijk op de dag van ‘Eed twee rak’ahs bad, zonder iets ervoor en zonder iets erna. Dit is van toepassing wanneer het gebed wordt verricht op een gebedsplaats of een publieke plaats. Als de mensen het gebed echter in een moskee verrichten, dienen ze twee rak’ahs te bidden (de zogenaamde Tah’iyyat al-Masdjid, “groet aan de moskee”) alvorens plaats te nemen. 

Als mensen de volgende dag pas weten dat het Eid was

Aboe ‘Umayr ibn Anas overleverde van zijn ooms van vaderszijde van de Ansaar die zeiden: “Het was bewolkt en we konden de nieuwe maan van Shawwaal niet zien, dus we begonnen de dag te vasten. Toen kwam er een karavaan aan het einde van de dag en vertelde de Boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) dat zij de nieuwe maan van Shawwaal de dag ervoor hadden waargenomen en dat de mensen dus moesten stoppen met vasten en zij gingen naar buiten om het ‘Eed-gebed te verrichten (Overgeleverd door vijf. Het is Sah’ieh’; al-Irwaa-e, 3:102). 

Als iemand het ‘Eed-gebed mist, is de meest juiste mening dat hij dit dient te compenseren door twee rak’ahs te verrichten. 

De aanwezigheid van vrouwen tijdens de Eid-gebeden 

Hafsah zei: “We lieten de meisjes die de puberteit nog niet hadden bereikt gewoonlijk niet de ‘Eed-gebeden bijwonen. Toen kwam er een vrouw, die in het huis van Banoe Khalaf verbleef en zij vertelde ons over haar zuster. De echtgenoot van haar zuster had twaalf veldtochten met de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) meegemaakt en ze zei: ‘Mijn zuster ging met hem mee op zes van de tochten. Ze zei: ‘We behandelden de gewonden en zorgden voor de zieken’. Mijn zus vroeg de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) of het verkeerd voor haar was om het ‘Eed-gebed niet bij te wonen, omdat zij geen jilbaab had. Hij zei: “Laat haar een jilbaab lenen van een vriendin, zodat ze de zegeningen van ‘Eed kan aanschouwen en de Moslims kan zien samenkomen”. Toen Oem ‘Atiyah kwam, vroeg ik haar: “Heb jij de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) dit horen zeggen?” Zij zei: “Moge mijn vader voor hem worden opgeofferd” – ze noemde zijn naam nooit zonder te zeggen “Moge mijn vader voor hem worden opgeofferd” – “Ik hoorde hem zeggen dat we de jonge meisjes, de vrouwen in afzondering en de menstruerende vrouwen naar buiten moesten laten, zodat zij de zegeningen van ‘Eed konden aanschouwen en de gelovigen konden zien samenkomen, maar de vrouwen die menstrueerden moesten wel van de gebedsplaats zelf worden weggehouden.” (Sah’ieh’ al-Boekhaarie, 324). 

De ‘jonge meisjes’ (‘awaatiq, enkelvoud: ‘aatiq) zijn de meisjes die de puberteit hebben bereikt of bijna hebben bereikt of een huwbare leeftijd hebben bereikt of erg kostbaar voor hun families zijn of die werden gespaard van vernederend werk. Deze meisjes werden niet naar buiten gelaten, vanwege de corruptie die ontstond na de eerste generatie van de islaam, maar de Sahaabah gingen hier niet mee akkoord en vonden dat de regels in hun tijd moesten blijven zoals ze hadden gegolden in de tijd van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem). 

‘De vrouwen in afzondering’ slaat op het gebruik dat er een gordijn in de hoek van het huis hing, waarachter de maagden verbleven. 

‘Menstruerende vrouwen’ slaat ofwel op meisjes die de puberteit hebben bereikt, ofwel op vrouwen die hun menstruatie hebben en dus niet taahir (rein) zijn. Ibn al Manayyir zei dat de reden waarom zei niet naar de gebedsplaats moeten komen is, dat het anders zou kunnen lijken alsof zij geen respect voor het gebed hebben of het niet verrichten en dat het daarom beter is voor hen om dit te voorkomen 

Er werd ook gezegd dat de reden waarom menstruerende vrouwen niet op de gebedsplaats zouden moeten komen is om te voorkomen dat vrouwen zonder geldige reden in de buurt van mannen komen, wanneer zij niet bidden of omdat ze misschien anderen zouden lastigvallen met hun bloed of hun geur. 

Uit bovenstaande hadith kunnen we verschillende dingen opmaken: 

- Iedereen wordt aangeraden het ‘Eed gebed bij te wonen en samen te werken aan rechtvaardigheid en vroomheid.

- Vrouwen zouden het huis niet moeten verlaten zonder jilbaab. Het is sterk aangeraden (moestahabb) voor een vrouw om een jilbaab te dragen en het is toegestaan om deze kleren te lenen. 

- Het is niet fatsoenlijk voor jonge en afgezonderde vrouwen om naar buiten te gaan, behalve vanwege een goede reden. 

- Het ‘Eed-gebed is verplicht (waadjib). 

- De reden dat vrouwen het ‘Eed-gebed mogen bijwonen is omdat zij dan getuigen zijn van de zegeningen van ‘Eed en het samenkomen van de moslims kunnen aanschouwen. Zij delen zo ook in de zegeningen en zuivering van deze dag. 

At-Tirmidhie (moge Allah hem genade schenken) zei in zijn Soenan, nadat hij de hadith van Oem ‘Atiyah had geciteerd: “Sommige geleerden haalden deze hadith aan en stonden vrouwen toe de ‘Eed gebeden bij te wonen en andere geleerden hielden hier niet van. Er is overgeleverd dat ‘Abd-Allah ibn al-Moebaarak zei: “Ik houd er niet van dat vrouwen in deze tijd de ‘Eed-gebeden bijwonen. Als een vrouw er op staat om te gaan, zou haar echtgenoot haar moeten laten gaan, zolang ze haar minst opvallende kleding aantrekt en zichzelf niet mooi maakt. Als ze er op staat zichzelf mooi te maken, zou ze niet naar buiten moeten gaan. In dit geval heeft de echtgenoot het recht om haar te weigeren naar buiten te gaan. Er is overgeleverd dat ‘Aa’ishah (moge Allah tevreden met haar zijn) zei: “Als de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zou hebben gezien wat er met de vrouwen is gebeurd, zou hij hen niet hebben toegestaan naar de moskeëen te gaan, net als de vrouwen van Bani Israa’eel werden gestopt.” Er is overgeleverd dat Soefyaan al-Thawri er niet van hield dat vrouwen naar de ‘Eed gebeden gingen in zijn tijd.” (Al-Tirmidihi, 495). 

Mannen moeten op hun vrouwen letten wanneer ze zich naar het gebed begeven, om er zeker van tezijn dat hun hijaab compleet is, omdat de mannen de “herders” zijn van de vrouwen. Vrouwen moeten in onopvallende kleren naar buiten gaan, zich niet mooi maken en mogen geen parfum dragen. Menstruerende vrouwen zouden de moskeëen of gebedsplaats niet moeten betreden; zij kunnen bijvoorbeeld wachten in de auto en daar naar de khoetbah luisteren.