Bibliotheek

De Bijbel is een collectie van boeken geschreven door vele verschillende auteurs. The Qur’an echter is een gedicteerd schrift, de Spreker in de Quran is God die direct tegen de mens praat. In de Bijbel vindt men vele mannen die schrijven over God, op sommige plaatsen vind je uitspraken van God direct naar de mens, en sommige mannen hebben het gelaten bij een simpel stuk geschiedenis. De Bijbel bestaat uit 66 kleine boeken, waarvan er ongeveer 18 beginnen met “Dit is de Openbaring die God aan die en die gaf…” De rest zegt helemaal niks over hun afkomst. Je hebt bijvoorbeeld het boek van Jonah dat begint met “Het Woord van de Heer kwam naar Jonas, de zoon van Elmitaeh…” en zo gaat dit Woord ongeveer 2 of 3 pagina’s verder. 

Als je dit dan vergelijkt met een van de vier boeken over het leven van Jezus, Lukas genaamd, dan zul je zien dat “Lukas” of wie dan ook begint met de woorden “Vele mensen hebben geschreven over deze man, het lijkt me daarom passend dat ik dit ook doe.” Dat is alles. Geen bewering van “Deze woorden komen van God en hier zijn ze, dit is een openbaring”, er word niks van dit beweerd.

De Bijbel heeft ook geen interne verwijzingen. Daarmee wordt bedoel dat het woord “Bijbel” nergens in de Bijbel voorkomt. Nergens spreekt de Bijbel over zichzelf. Sommige mensen wijzen sommige boeken aan waarin er volgens hun wel over de Bijbel word gesproken, maar we moeten deze verzen goed bestuderen. 2 Timotheus 3:16 is een favoriet van de Christen, en het zegt “Alle geschriften zijn door God geïnspireerd” en er zijn dus mensen die zeggen; Hier spreekt de Bijbel over zichzelf, het claimt dat God de mensen geïnspireerd heeft om de hele Bijbel te schrijven. Maar als je de context leest, dat wil zeggen de hele zin, zul je merken dat dit een brief was van Paul naar Timotheus. De zin zegt; “Al sinds je een jonge man was heb je de Schriften bestudeerd, alle Schriften die geïnspireerd zijn door God”, enzovoort. Toen Timotheus jong was bestond het Nieuwe Testament nog niet eens. Het enige waar hier over gesproken word zijn enkele Schriften, die een klein deel van de Bijbel vormen, van voor die tijd. Het kan nooit over de hele Bijbel gaan.

Ergens achterin de Bijbel staat er “Iedereen die iets wegneemt van dit boek of er iets aan toevoegt is vervloekt”. Ook dit word soms naar voren gebracht als bewijs van interne verwijzing. Maar kijk goed en je zult zien dat er staat dat niemand DIT boek mag veranderen, het gaat over het laatste boek, nummer 66 oftewel Openbaringen. Alhoewel Openbaringen nu achterin elke Bijbel staat, is het een feit dat er nog meerdere boeken na Openbaringen zijn geschreven, dit kan iedereen navragen bij de Christelijke geleerden. Het kan dus nooit een referentie zijn naar de hele Bijbel.

Het is een nogal extreem standpunt wat slechts door enkele Christenen wordt ondersteund; het standpunt dat de gehele Bijbel, van de voorkant tot de achterkant, elke bladzijde is geopenbaard door God, maar ze voegen aan dit standpunt een slimme opmerking toe. Ze zullen je eerst zeggen dat de hele Bijbel het woord van God is, zonder fouten, in de originele geschriften. Dus als je dan de Bijbel pakt en een van de 50.000 fouten laat zien (Zie het boek 50.000 errors in the Bible) dan zullen ze zeggen; deze fouten waren niet in de originele manuscripten, ze zijn er ingekropen. Er is echter een probleem met deze uitspraak. Er is een vers in de Bijbel, in het boek van Jesajah (40:8), dat zo bekend is dat vele Bijbels dit vers op de kaft printen. Het vers gaat als volgt; “Het gras wordt dor, de bloemen vervagen, maar het Word van onze God zal voor altijd blijven bestaan.” Hier is dus een claim in de Bijbel dat het Woord van God altijd zal blijven bestaan, het zal niet worden aangetast. Dus als je vandaag een fout vind dan heb je twee keuzes; Of die belofte van God in de Bijbel was fout, of dit stukje in de Bijbel was nooit het Woord van God geweest, omdat God nooit valse beloftes maakt!

Ik heb vaak gezegd dat er fouten staan in de Bijbel en mijn bewering krijg ik gelijk weer terug – waar dan? Er zijn er honderden, zelfs duizenden. Ik zal er een paar noemen. Je hebt bijvoorbeeld 2 Samuël 10:18 een beschrijving van een oorlog waarin David meedeed. Hij zegt het dat hij 7000 mannen heeft vermoord en ook nog eens 40.000 mannen te paard. Maar in 1 Kronieken 19 staat hetzelfde verhaal, maar dan dat hij (David) 70.000 mannen heeft vermoord, en dat die andere 40.000 man niet te paard waren maar te voet.

Mattheus 27:5 zegt dat Judas Iscariot zichzelf had gedood door ophanging. Handelingen 1 ontkent dit door te zeggen dat hij van een berg af was gesprongen. Als men de Logica bestudeert dan zul je in een vakgedeelte komen wat men noemt “onbeslisbare standpunten” of “zinloze uitspraken”, oftewel uitspraken die niet bevestigd of ontkent kunnen worden vanwege de manier waarop deze zinnen geformuleerd zijn. Een van de klassieke voorbeelden is er een uit de Bijbel. Het verhaal gaat over een profeet van Kreta, hij kwam zelf van Kreta, en hij zei “Kretanen zijn altijd leugenaars”. Is deze opmerking nu waar of niet? Hij was immers zelf een Kretaan, en hij zegt dat ze altijd liegen. Als hij nu de waarheid vertelt en Kretanen liegen dus inderdaad altijd, dan klopt zijn stelling niet meer omdat hij dan zojuist de waarheid heeft gesproken! De stelling klopt dan dus niet. Het is alsof je zegt “Wat ik je nu vertel is een leugen”, zou je dat geloven of niet? Het kan niet kloppen, en het kan ook niet waar zijn. Als het waar is dan spreekt het zichzelf tegen, en als het niet waar is dan spreekt het zichzelf tegen

In de Bijbel, in Titus 1:12 is de schrijver Paul en hij spreekt over mensen van Kreta. Hij zegt dat een van hun eigen mensen, een Profeet, zei dat “Kretanen altijd liegen”, en hij zegt dat wat deze man zegt de waarheid is. Het is een hele kleine fout, maar het punt hier is dat dit een typisch menselijke fout is. Je was deze fout niet tegengekomen tenzij je hier heel goed naar kijkt. Het kan nooit een kloppende stelling zijn.

Even terug naar de Quran. Zoals ik al zei is de Spreker in de Qur’an God Zelf. Het Boek claimt de gehele tijd dat het Woord van God is. In de Quran staat 70 keer dat dit de Quran is. Het praat over zijn eigen inhoud. Het heeft interne verwijzingen. De Quran zegt in het tweede hoofdstuk dat “Dit is het Boek waaraan geen twijfel is, een leidraad voor degenen die zich van God bewust zijn…” enzovoort. Het begint daarmee en het gaat zo door, met een sterke nadruk leggend op de waarheid van de Quran. In het vierde hoofdstuk vind men een hele aparte aya (vers) die spreekt over de mensen die zeggen dat het iets anders is dan het Woord van God. Het daagt deze mensen uit door te zeggen; “Denken zij dan niet na over de Quran? En wanneer die niet van Allah afkomstig was, dan zouden zij hierin vele fouten vinden”. Sommigen van de mensen die dit lezen zullen studenten zijn; zou jij een werkstuk in durven te lezen en er onder te zetten “Je vindt hier geen fouten in”? Zou je je leraar zou uit durven te dagen? De Quran doet dit. Het zegt; als je denkt dat dit van iemand anders dan God komt, begin dan maar te zoeken naar fouten, want je zult ze nooit vinden. Een ander interessant aspect van de Quran is dat het zijn vijanden citeert. In honderden jaren is er nooit een bron van de Quran anders dan God genoemd zonder dat de Quran hier al een antwoord op had. Vaak zul je ayat (verzen) tegenkomen die zoiets zeggen als “Zeggen zie dit en dat, zeg hun dan dit en dat”. Er is altijd een antwoord. Bovendien claimt de Quran dat het bewijs voor zijn echtheid in de Bron (God) zit, en als je de Quran bestudeert zul je zeker tot die conclusie komen.

Dus het verschil met het Christendom is een verschil van echtheid. De Christen wil de Bijbel als de enige Waarheid erkend hebben en de Muslim wil de Quran die status toekennen. Je kunt niet simpelweg stellen dat jouw boek de Waarheid is omdat het boek het zelf zegt en wat een ander zegt is niet waar omdat mijn boek dat zegt. Je kunt niet alleen dat zeggen, en de Quran doet dat dus ook niet. De Christenen zeggen zo nu en dan “Dit zei Jezus dus het is waar”. De Muslim antwoord niet door zijn Boek open te doen en dan te antwoorden “Nee, nee, de Quran zegt dit” want de Quran ontkent niet maar zo iets wat in de Bijbel staat. De Quran opent een soort debat, het is een echte Leiding zoals het in het begin van hoofdstuk 2 zegt. Dus als de Christen A zegt, zegt de Muslim niet simpelweg B. Een voorbeeld; je hebt een aya waarin de Quran Jezus vergelijkt met Adam. Er zullen mensen zijn die zeggen dat Jezus God moet zijn (of de zoon van God) omdat hij geen menselijke vader heeft. God gaf hem het leven, dus hij moet wel de zoon van God zijn zegt de Christen. De Quran herinnert de Christen kort maar krachtig aan Adam – Wie was zijn vader? En sterker nog, wie was zijn moeder? Hij had geen vader of moeder, dus wat maakt dat hem dan? Het geval van Adam is als het geval van Jezus, ze waren niks en God schiep hun tot iets – zodat zij God konden aanbidden.

De Quran dwingt geen geloof af, de Quran nodigt uit tot geloof, en dat is het belangrijkste verschil. Het word niet simpelweg gebracht in de vorm van “Hier, dit moet je geloven”. De Quran spreekt de mens altijd aan in de vorm van “O mensheid! Sta stil bij dit of dit, heb je nagedacht over dit en dit”. Het is altijd een uitnodiging tot geloof, bekijk de bewijzen en beslis wat je gelooft!

Wat Christenen vaak doen als ze de Bijbel citeren is wat genoemd word “selectief argumenteren”. Selectief argumenteren is wanneer iemand een implicatie uitlegt, maar het slechts op een geval wil toepassen en de rest wil ontkennen. Als je iets pakt en je zegt; dit betekent dit en dit om iets te bewijzen, dan moet je dezelfde denkwijze hanteren als het toepast op andere gevallen. Een voorbeeld; Ik heb vaak gelezen dat Jezus wel God moet zijn omdat hij wonderen heeft verricht. We weten echter heel goed dat er nooit een wonder door Jezus is verricht dat een ander niet ook heeft verricht. Zo heb je Elijah, die mensen met lepra genas, het kleine jongetje weer tot leven bracht, en brood vermenigvuldigen om een publiek te voeden – drie van de bekendste wonderen die men aan Jezus toekent. Dit is dus selectief argumenteren als je begrijpt wat ik bedoel. De conclusie die wordt getrokken (Jezus is God want hij heeft wonderen verricht) wordt niet toegepast op anderen. Ook zijn er mensen die zeggen “Jezus was God want hij werd in de Hemel opgenomen”. Maar de Bijbel zegt ook dat een zeker Einah niet stierf maar werd opgenomen naar de Hemel door God. Of dit ook waar is is weer een ander verhaal maar het punt is dat als Jezus God is omdat hij opvaarde naar de Hemel , dan is Einah ook God want hij maakte volgens de Bijbel hetzelfde mee.

Eens schreef ik een brief naar een man die een boek had geschreven over Christendom en ik noemde een paar argumenten die ik zojuist in dit artikel heb genoemd. Zijn antwoord was dat ik de zaken te moeilijk maakte voor mezelf, en dat er ook stukken in de Bijbel zijn die wel helder zijn, en dat mijn probleem was dat ik teveel naar de moeilijke stukken keek in plaats van de duidelijke. Het probleem met zijn antwoord was dat het pure zelfbedrog is – waarom zijn sommige stukken moeilijk en andere makkelijk? Het antwoord is omdat er sommige mensen voor ons beslist hebben wat sommige dingen betekenen. Wederom zal ik een voorbeeld geven; In Johannes hoofdstuk 14 komt er een man naar Jezus die hem aanspreekt met “Toon ons God”. Jezus antwoordde door te zeggen “Wie mij heeft gezien heeft God gezien.” Als dit zo duidelijk is, dan moet je even een paar bladzijdes terug slaan naar hoofdstuk 5 waar een andere man naar Jezus toekwam met dezelfde vraag. Hier antwoordde Jezus “Je hebt God nog nooit gezien en je hebt nog nooit zijn stem gehoord”. De Christen argumenteert dat Jezus in hoofdstuk 14 beweert God te zijn want “Wie Jezus ziet God”. Wanneer men deze conclusie dus trekt kom je in grote problemen wanneer je terugslaat naar hoofdstuk 5. Een beter alternatief is verder te lezen in hoofdstuk 14 zodat je tot de juiste conclusie komt; Jezus zegt hier namelijk dat de wonderen die God door hem verricht het dichtste bij is wat je bij God kan komen.

Het is een feit dat de woorden “zoon van God” nergens voorkomen in de eerste 3 Gospels. Hij noemde zich hier namelijk altijd de zoon van de mensheid. Het is een hele rare manier van denken maar er zijn toch Christenen die het doen; vaak beweren zij dat Jezus God was want – kijk hoe de Joden reageerden! Ze zeggen bijvoorbeeld dat Jezus dit of dat zei en dat de Joden zeiden dat hij godslastering pleegde. Ze probeerden hem zelfs te stenigen om deze reden. Jezus moet dus wel gezegd hebben dat hij God was want kijk! De Joden probeerden hem te doden. Het interessante aspect hier is dat het bewijs van deze persoon niet meer is dan “Zijn vijanden zeiden het, dus hij zal het ook wel gezegd hebben”, dat is eigenlijk de hele stelling. Aan de andere kant hebben we de belofte van Jezus dat hij de wet van Mozes zou handhaven, dus waarom wilden de Joden hem dan vermoorden? Omdat ze dachten dat hij de wet van Mozes had gebroken, ze begrepen Jezus niet, want als Jezus zei dat hij de wet zou handhaven, maar ze hem wilden vermoorden wegens het verbreken ervan, dan hebben ze dus over hem gelogen, of hem niet goed begrepen.

Als ik over de Bijbel praat en verschillende verzen aanhaal word ik vaak beschuldigd dat ik dingen uit de context haal, dat ik een klein stukje uit de tekst heb gehaald en er zelf een interpretatie aan heb gegeven. Ik wil niet eens op deze beschuldiging ingaan (Elke persoon is vrij om de context van de verzen die hier besproken zijn op te zoeken!) maar wat belangrijker is dat de Christenen er vaak niet van bewust zijn dat vele mensen die de Bijbel geschreven hebben schuldig zijn aan hetzelfde feit! Sommigen van de auteurs van de Bijbel hadden waarschijnlijk zelf ideologieën en citeerden verzen uit de contact van het Oude Testament om zo hun stelling te bewijzen. In Mattheus hoofdstuk 2 staat geschreven dat een koning Jezus wilde doden toen hij nog een klein kind was, dus hij vluchtte met zijn familie naar Egypte. Zij bleven daar tot de koning stierf en toen keerden zij terug. Toen de schrijver van het boek Mattheus (Nee, dit was niet eens Mattheus zelf!) deze gebeurtenissen beschreef zei hij dat dit een vervulling van een voorspelling was uit Hosea, hoofdstuk 11 “En uit Egypte riep ik mijn zoon”. Dus hij zei dat Jezus naar Egypte ging, en toen hij weer terugkwam verwees hij naar “Uit Egypte riek ik mijn zoon” om te bewijzen dat Jezus een zoon van God was. Als we echter Hosea bekijken en het hele vers lezen dan zullen we iets heel anders zien; “Toen Israël jong was hield Ik van hem en vanuit Egypte riep Ik mijn zoon”. Het volk van Israël werd gezien als de zoon van God. Mozes werd opgedragen om naar de Farao te gaan om te zeggen dat hij niet aan dat volk moest komen, als je aan dat volk komt, kom je aan Zijn zoon, Mozes waarschuwde hem, waarbij hij het volk van Israël de zoon van God werd genoemd. “Toen Israël jong was hield Ik van hem en vanuit Egypte riep Ik mijn zoon” refereert enkel en alleen naar het volk van Israël.

Ik noemde dit punt een paar maanden geleden in een lezing, waar een jonge vrouw opstond en zei dat Israël een symbolische naam voor Jezus was. Je zult hier echter een Bijbels probleem mee hebben omdat je het nergens zal vinden! Men kan een Bijbel index kopen en elke keer dat Israël word genoemd kan je de context opzoeken, maar nergens zul je zien dat het wordt gebruikt als een verwijzing naar Jezus. Maar goed, voor de discussie zullen we toch maar eventjes aannemen dat Israël een verwijzing naar Jezus is. Als we dan verder lezen in Hosea hoofdstuk 11, dan zien we dat gelijk na het vers “En uit Egypte riep Ik mijn zoon” er staat “En daarna bleef hij Bal aanbidden.” Dit is namelijk waar de Joden zich schuldig aan maakten – ze vielen constant terug in het aanbidden van beelden. Dus als Israël inderdaad Jezus betekent, en het betekent dat Jezus, “de zoon van God” uit Egypte kwam, dat dit automatisch betekent dat Jezus zo nu en dan de nep-god Bal aanbad. Je moet consequent blijven, en de context van je bewering accepteren! Dus de schrijver van het boek Mattheus, wie dat dan ook mag zijn, probeerde iets te bewijzen uit Hosea, maar uiteindelijk zette hij zichzelf voor gek doordat hij totaal uit de context citeerde.

Nu kom ik terug op de claim die de Quran maakt; de claim dat het bewijzen heeft dat de Bron van deze Quran zal onthullen. Er zijn vele manieren waarop je deze claim kan benaderen. Ik zal er eentje noemen; als ik op straat loop en ik spreek iemand aan en ik zeg “Hey, ik ken je vader”, dan zal hij zeker twijfels hebben, hij heeft me nog nooit met zijn vader gezien dus hij gaat je vragen stellen; “Hoe ziet mijn vader eruit dan? Is hij lang of kort, heeft hij een bril?” enzovoort. Als ik hem netjes alle correcte antwoorden geef dan zal hij zeggen “Oh ja, je hebt gelijk, je hebt hem inderdaad ontmoet”. Als je deze zelfde tactiek op de Quran toepast dan zul je zien dat je hier een Boek hebt dat afkomstig is van een Bron die erbij was toen het Universum begon. Wat je dan dus vraagt is; “Bewijs het maar, vertel me iets zodat ik het weet, dat ik zeker weet dat U erbij was toen het Universum begon”. In twee verschillende ayat vind men het antwoord; de Schepping begon van een klein punt en van daaruit (tot aan de dag van vandaag) wordt het Universum uitgerekt, groter gemaakt. Opmerkelijk; in 1978 werd aan twee mensen de Nobel Prijs uitgereikt aan twee mensen die hadden bewezen dat dit inderdaad het geval was. Hun ontdekking noemden ze “de Big Bang theorie”. Ze hebben dit bewezen door gebruik te maken van verschillende soorten schotels die gevoelig genoeg waren om uitzendingen van satellieten te ontvangen. Ze bleven maar stuiten op een geruis op de achtergrond en ze hadden geen idee waar dit vandaan kwam. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat dit de overgebleven energie was van die Big Bang, de explosie die het begin van het Universum heeft ingeluid. Deze en andere bewijzen vestigden dus hun theorie, maar pas in 1978. Vele eeuwen hiervoor hebben we de Quran die zegt dat de hemelen en de aarde eerst een gemeenschappelijk punt waren en vandaar uit elkaar zijn gehaald, en in een anders vers zegt het “Voorzeker Wij bouwden de hemel door Onze macht en waarlijk Wij zijn het, Die hem uitbreiden”.

Laat me je iets vertellen over een persoonlijk onderzoekje wat ik gedaan hebt. Het viel me op dat er nog een aantal dingen zijn in de Quran die intern bewijs geven over de Bron van de Quran. Als de Quran letter voor letter afkomstig is van een Perfecte en Volmaakte Bron, oftewel God, dan zou er geen verspilling zijn, het zou veelbetekenend moeten zijn. Er zou niks moeten zijn wat wel weggelaten had kunnen worden, en er zou niks moeten zijn dat passend zou zijn om toe te voegen. Alles wat er dus inzit zit er dus in voor een reden. Ik was aan het nadenken over de aya die ik eerder noemend, de aya over dat het geval van Jezus gelijk is aan dat van Adam. Dit is een vergelijking, en het Arabische woord wat hier gebruikt woord (namelijk mithel) houd in dat Jezus, Adam, ze staan gelijk aan elkaar. Je koopt een index-boek van de Quran en je zoekt op “Isa”, de Arabische naam van Jezus. Je zult zien dat deze naam 25 keer voorkomt in de Quran. Dan zoek je naar “Adam” en je vind die naam ok 25 keer! Hun aantal is gelijk, alhoewel ze in vele verschillende verzen staan, maar precies 25 van allebei. Erg opmerkelijk, op zijn minst! Dus ik ging verder zoeken, en ik ontdekte dat in de Quran er 8 van zulke vergelijkingen zijn waar het woord “mithel” woord gebruikt om een vergelijking aan te duiden. Telkens als je dan het ene woord pakt in de vergelijking, en je zoekt het op en het komt bijvoorbeeld 110 keer voor, dan zal je zien dat ook het woord waar het mee vergeleken word 110 keer voorkomt! Dit hele systeem komt ook in vele andere vormen voor, en dit is simpelweg een onmogelijk taak! Telkens als je bijvoorbeeld een vergelijking schrijft moet je het dan het ene woord opschrijven, en ook het woord waarmee het vergeleken word. Dan stop je deze woorden in je index, of je opslag systeem, je IBM computer, wat je wilt. Dit is een onmogelijke taak, maar toch zul je dit hele systeem van perfectie terugvinden in de Quran!

Ik heb het over een systeem dat in de Logica de naam draagt “het gebruik en het noemen van een woord.” Wanneer je een woord gebruikt, dan gebruik je de betekenis. Wanneer je een woord noemt, dan praat je over beeldspraak. Bijvoorbeeld, als ik zeg “Toronto is een grote stad” dan gebruik ik het woord Toronto omdat ik Toronto wil noemen als een plaats, een grote stad. Maar als ik zeg “Toronto heeft zeven letters” dan bedoel ik niet de stad Toronto maar het woord Toronto. Onder anderen zie je dit systeem terugkomen in de Quran – Jezus is zoals Adam, zowel de betekenis als het voorkomen van de woorden zelf! De Openbaring is dus ver boven ons denkvermogen, maar met nadenken kunnen we het wel begrijpen. In andere woorden, we zullen in de Quran nooit iets tegenkomen waar we niks van begrijpen, maar we zullen wel dingen tegenkomen die we zelf nooit bedacht hadden kunnen hebben!

God zegt ons in een aya dat als dit Boek (De Quran) van iemand anders dan God komt, je er dan veel “ikhtilafan”, het Arabische woord voor fouten, in zult vinden. Het woord ikhtilaf, oftewel fout, kun je in veel verzen terug vinden. Maar het woord ikhtalafan is slechts een keer te vinden in de gehele Quran! Er zijn dus niet vele ikhtilafan in de Quran – er is er slechts een, en die komt precies voor in bovengenoemd vers. Je ziet dus dat alles perfect in elkaar is gezet. Het is al vaak gezegd tegen de mensheid; vind een fout. De mensheid heeft er tot op de dag van vandaag nog nooit een gevonden, dat terwijl de mens heel slim kan zijn want deze zin kan betekenen; vind veel ikhtilafan, en hij gaat dus gelijk naar de Index en kijkt of hij er meerdere kan vinden. Het woord komt echter slechts een keer voor – Helaas slimme persoon!

Vertaald door Rasheed Mulder