Bibliotheek

De term ‘Wahhabisme’ wordt nu al meer dan een eeuw zeer vaak gebruikt. Deze term begon men in India te gebruiken en is zo over de hele Islamitische wereld verspreid. Het is een vernederende en een beschuldigende term die gebruikt wordt om Moslims van een bepaalde Aqeedah (geloofsleer) die bepaalde praktijken achterwege laten te belasteren. Volgens degenen die de term ‘Wahhabisme’ gebruiken verwijst het naar Mohammed ibn AbdoelWahhab van Nedjd dat op het Arabische Schiereiland ligt. Hij leefde in de achttiende eeuw.

Wanneer er in een Moslim cultuur een groep toegeschreven of geassocieerd wordt met een persoon, dan wordt dat om de volgende redenen gedaan:

1. Wanneer mensen bij een bepaalde stam, plaats, land of afkomst behoren, zoals: Ansari, Jaafari, Pakistaans, hindoes, Johani, Saoedier, Bhukari, etc.

2. Wanneer mensen bij een bepaalde Aqeedah (geloofsleer) behoren, zoals: Ashari, Juhaimi, Sunni, Shi’ah, khwariji, Zahiri, Batini en vele anderen.

3. Wanneer mensen bij een bepaalde soefi behoren, zoals: Chisti, Suhrawardi, Quadri, Naqsbandhi, Shadhli, Tijani, etc.

4. Wanneer mensen bij een bepaalde madhab of een school met gedachten over fiqh behoren, zoals: Zaidi, Hanifi, Maliki, Shafe’i, Hanbali, Salafi, etc.

Laten we nu eens bekijken bij welke van de vier bovengenoemde categorieën ‘Wahhabisme’ behoord. 

Er is geen plaats, stam, land, natie of familie die de naam ‘Wahab draagt; daarom is het niet toepasbaar. Als we gaan toetsen om te zien of Mohammad Ibn Abdoelwahhab  een nieuwe Aqeedah heeft voortgebracht, dan vinden wij geen aanwijzingen in zijn leringen om krediet aan hem te geven voor iets wat nieuw is. Heeft hij een nieuwe Sufi order laten herrijzen?  We ontdekten dat hij noch een Soefie noch een aanhanger van hun was, in feite, hij vocht tegen bepaalde innovaties van de Soefis. Heeft Mohammad Ibn Abdoelwahhab een nieuwe school of principes voortgebracht? Wij kwamen erachter dat hijzelf een ijverige volgeling was van de HANBALI madhhab. Hij prefereerde imam Ibn Hanbal. Één van Mohammad Ibn Abdoelwahhab grootste contributie was dat hij een andere grote geleerde ontdekte en in de publiciteit bracht, namelijk imam Ibn Taimiyah en zijn student ibn Qayyim. Hij bleef zijn hele leven een volgeling van de Hanbali madh-hab, en week daar niet veel van af.

Als er alles wat er gezegd wordt tegen het licht aangehouden wordt, dan is er geen definitie van de term ‘Wahhabisme’ mogelijk. Behalve als een label om haat jegens een bepaalde groep te creëren. Het is een stereotype, lasterlijk en een haatcreërende term, geen ontwikkelde persoon zou zich moeten toestaan om deze term te gebruiken. Degenen die als doel hebben gesteld om ‘Wahhabisme’ te bevechten, vechten een niet-bestaande vijand, een creatie of een verzinsel van hun hersens, een denkbeeldige geest. 

Zogenaamde ‘Wahhabis’ roepen niemand op om een nieuwe fiqh, een soefi-orde of een nieuwe Aqeedah te volgen, maar zij roepen Moslims om de Qor-aan en de Soennah van de Profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) te volgen, die weer terug te vinden zijn in de beroemde Hadithboeken, zoals: Boekhaarie, Moesliem, Muwatta, Ibn Madjah, Aboe Dawoed, Ibn-Majah en anderen. De Hadithboeken die genoemd zijn, zijn allemaal beroemd en alle Sunni-Moslims lezen die. Het is jammer dat degenen die jou vragen om één stap meer te doen dan alleen lezen van de Qor-aan en de Soennah, en om de leringen in jullie levens te implementeren als ‘Wahhabis’ door hun opponenten worden gelabeld.

Wie was Mohammad Ibn Abdoelwahhab? Hij was een hervormer en riep mensen naar de Qor-aan en de soennah, in plaats van in een val lopen van een persoonlijkheid sekte. Arrogante sektes die zichzelf hebben uitgeroepen tot religieuze leiders en daardoor vele mensen rechtstreeks naar de put van schande in deze wereld en de put van vuur in het hiernamaals hebben geleid. Maar hij bracht schade aan zelfzuchtige, onbeleefde en arrogante religieuze leiders van de Arabische Schiereiland, en hij probeerde Shirk (associatie met Allah) en bid’ah (innovatie in de deen Al-islaam) te verwijderen. Natuurlijk, degene die schade ondervond van Mohammad’s leringen schreeuwden en vochten terug met hun eigen duivelse instrumenten van laster, leugens en met het creëren van haat. 

De Kruisvaarders van Europa probeerden Moslims Jeruzalem uit te zetten. Maar ze konden dit niet doen zonder eerst een haatgevoelens te creëren onder de Europeanen. Vandaag de dag zijn er nog steeds Christelijke Kruisvaarders bij pen en tong, zoals: Anis Shorrosh, Robert Morey, John Ankerberg en anderen die de vlammen van haat aanwakkeren tegen de Moslims doormiddel van leugens en  verzinselen over de Islam en Moslims. In dit tijdperk, hebben onze vijanden een andere Christelijke term gevonden om Moslims te denigreren, namelijk, fundamentalisme, een term zonder definitie maar het is al tot vernederend gedegradeerd.

Alle opgeleide, intelligente en weldenkende Moslimbroeders hebben een taak om al degenen die de term ‘Wahhabisme’ of ‘Wahhabis’ gebruiken te isoleren, en hun te associëren met haat creërende groepen. Wij hebben een taak om iedereen lief te hebben die zich Moslim noemt en degene onderwijst die ignorant is voor de ware leringen van de Islaam, dan degene lief te hebben die haat creëren. Degene die de term ‘Wahhabisme’  of ‘Wahhabis gebruiken zijn agenten van onze vijanden, met name, onze grootste vijand, de Shaytaan. Wij hebben een taak om al datgene te doen om onze broeders te bevrijden uit de greep van de Shaytaan en zijn vrienden.

Vandaag de dag, dat  Islaam en de Moslims van alle kanten worden aangevallen, door Christenen, Joden, Hindoes, Atheïsten, Agnosticen, humanistische Secularisme en nationalistische Secularisme, is het niet rechtvaardig om onszelf van elkaar te scheiden, om tegen elkaar te strijden. We moeten onze middelen samenvoegen om zo tegen de gezamenlijke vijanden van de Islaam en de Moslims te strijden. Als er onder ons een groep is die anders is, dan moeten wij leren om de verschillen te negeren en meer de nadruk leggen op punten die wij gemeenschappelijk hebben. We moeten elkaar ook naar de ware leringen van de Qor-aan en de Soennah van de Boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem) roepen. Wij moeten niet een groep mensen bij naam noemen die zij niet leuk vinden, dit is laster. Er is geen groep  mensen die ‘Wahhabis’ genoemd wil worden, daarom, moet deze term door de Moslims worden afgewezen.

De term ‘Wahhabis’ en ‘Wahhabisme’ was een uitvinding van de Britten om de Moslims van elkaar te laten scheidden en zo tegen elkaar te laten vechten, zodat ze elkaar zwakker zouden maken. En daardoor konden de Britten doorgaan met het veroveren van Moslimland  en het heersen daarover. Wij moeten onszelf niet toestaan om slachtoffer te blijven van imperialistische ontwerpen.