Bibliotheek

Veel moslims zijn gemigreerd naar westerse landen, met als doel het zich permanent vestigen in die landen. Dit fenomeen lijkt door de jaren heen steeds vaker voor te komen.

In sommige gevallen kan deze migratie gerechtvaardigd worden door de sharie’ah, maar in de meeste gevallen zijn mensen geëmigreerd uit ongeldige sharie’ah redenen. Mensen emigreren bijvoorbeeld uit avontuur of verlangen, of om persoonlijke, sociale [Vertaler: en economische] redenen.

Het bestuderen van de intellectuele, sociale, ethische en psychologische omstandigheden van deze migranten, zou een (top)prioriteit van islamitische centra in het westen moeten zijn. Deze studie, zou namelijk – met de Wil van Allah- een basis kunnen vormen voor da’wah en onderwijsprogramma’s.

Een van de meest voorkomende fenomenen in de islamitische gemeenschap is de zwakheid of complete afwezigheid van een (onderscheidende) islamitische identiteit in het geloof en gedrag, De invloed van de westerse omgeving, op de moslims, is overduidelijk te zien en in dit geval is dit het meest constateerbaar onder de jeugd die geboren, getogen en onderwezen is in het westen.

De invloed van de westerse samenleving is een onvermijdelijk resultaat dat geen onderzoek of bewijslevering benodigd. Wat echter wel onderzoek benodigd, is het feit dat de islamitische activisten niet vrij zijn van invloeden van hun negatieve omgeving.

Het is voldoende om hier slechts één voorbeeld te geven, om te illustreren dat er niet stevig aan de verscheidene regels van de sharie’ah wordt vastgehouden; dit geldt met name voor regels die betrekking hebben op vrouwenzaken.

Ik doel hier niet op de alom bekende meningsverschillen tussen de foeqaha, over het feit of de handen en het gezicht nou wel of niet tot de ‘awrah behoren. In dit geval is de zaak meer serieus, aangezien in sommige gevallen de verplichte hijaab niet meer dan een theorie zonder inhoud vormt. 

Het is slechts een vorm van moderniteit en beschaving, niet meer dan een flinterdun hoofddoekje dat slechts een deel van het haar bedekt. Dit wordt vergezeld door het dragen van strakke broeken en verschillende sierraden en luchtjes. Het mengen, handen schudden met niet-mahrams en het deelnemen aan gemengde sporten, zijn handelingen die aan de orde van de dag zijn.

Wanneer iemand deze handelingen verwerpt, dan wordt deze persoon snel voor fanatiekeling en/of extremist uitgemaakt. Tevens wordt deze persoon er dan van beschuldigd, onwetend te zijn van de realiteit van het westen en de sociale omstandigheden waarin mensen leven. Hem wordt verteld dat hij naar Amerika of Europa kijkt door de ogen van een eenvoudige bedoeïen, die geen begrip of inzicht heeft.

Ik heb gehoord dat een van onze “verlichte denkers” zelfs zijn handen wuifde voor een publiek van islamitische activisten en hen vertelde om hun intellectuele standaard te verhogen. Tevens spoorde deze “denker” de activisten aan, om een positieve houding aan te nemen tegenover de geboden mogelijkheden, die mogelijk zijn gemaakt door de moderne beschaving. Tenslotte spoorde hij de moslims aan, om niet-inflexibel te zijn en te hoeden voor het vallen in het moeras van achterlijkheid en duisternis. Dit alles vertelde hij na aanleiding van het horen van de hadieth, waarin de profeet zei: “ik schud geen handen met vrouwen.” (overgeleverd door as-Nasaa-ie, hadieth 4110)

Het vreemde is, dat je sommige van deze denkers en daa’iyahs aantreft die vinden dat ze het recht hebben om fatawa uit te spreken. Dit zogenaamde recht rechtvaardigen zij door het verdraaien van daliel. 

Ik kan me een van de hedendaagse sheikhs herinneren, die bij zijn openingsspeech van een islamitische conferentie, flink uithaalde naar de organisatoren. Hij verweet de organisatoren namelijk, dat zij de mannen en vrouwen in gescheiden ruimtes had geplaatst. Hij betitelde deze scheiding als “intellectuele terugval” en “primitief denken”, dat volgens hem “zelfs in het Amerika van vandaag, onder ons aanwezig zou zijn” (!!!). Aan het einde van de speech, stond de organisator van de conferentie op, om commentaar te leveren, en wij dachten dat hij de manier waarop hij had gehandeld zou verdedigen. In plaats hiervan gaf hij toe dat hij een “fout” had gemaakt en vervolgens bood hij zijn excuses aan alle broeders en zuster aan. De organisator zei, dat de scheiding slechts het gevolg was van logistieke problemen en niet van intellectuele redenen. Hij beloofde de zaak recht te zetten voor de volgende dag en… hij hield zijn belofte!

Wanneer moslims in een westerse omgeving leven, leidt dit tot een hoge mate van assimilatie van de islamitische persoonlijkheid. Tevens zorgt de westerse omgeving ervoor, dat er minder wordt vastgehouden aan de regels van de sharie’ah en dit wordt vergezeld door een duidelijke tendens om te zoeken naar concessies (de makkelijkere opties); zonder dat men inzicht heeft of de zaak begrijpt. In veel gevallen klopt de omschrijving, die in de Qor-aan wordt gegeven. Allah zegt namelijk: “En er zijn er onder de mensen die Allah op de rand aanbidden…” [al-Hajj 22:11]

De ironie is dat nieuwe moslims van westerse origine, vaak moediger en meer oprecht zijn in het vastklampen aan de regels van de sharie’ah; zij zijn trots op deze regels en zijn niet bang om ze te tonen aan de mensen!

Ik herinner mij dat ik een gebied in de Verenigde Staten bezocht, waar veel mensen woonden die tot een Christelijk Protestantse sekte (‘Amish’ genaamd) behoorden. Deze sekte gelooft, dat een van de oorzaken van de ellende van de mensheid, het gevolg is van het leven in deze materialistische beschaving. Volgens de Amish domineert deze beschaving de westerse persoon en heeft het geleid tot dit moeras van onzedelijkheid en verdorvenheid.  

Het is om deze reden dat zij zich hebben teruggetrokken uit de samenleving en elke vorm van moderne beschaving hebben opgegeven. Zij maken dus geen gebruik van welke moderne technologische uitvinding dan ook.

Zij hebben eigen gemeenschappen opgericht, inclusief scholen waarop toezicht wordt gehouden door de kerk. Zij werken op het land en houden vee op de (primitieve) wijze, die hun levensbeeld toestaat. Tevens drinken zij geen alcohol en plegen zij geen overspel! Ook opzienbarend is het feit, dat hun vrouwen lange, bedekkende, jurken dragen en tevens sjalen omhebben. Tenslotte mengen de vrouwen van de Amish ook niet met mannen.

Ondanks het feit dat sommige mede-Amerikanen neerkijken op hun levenswijze, zijn zij trots op hun principes en hun manieren.

Ik schrijf dit stuk niet, om het fenomeen van deze Amish te belichten. Ik probeer met het voorbeeld duidelijk te maken, dat zij hun geloof en gebruiken op een trotse manier uitdragen. Ondanks het feit dat zij hun land hebben zien stijgen tot de absolute top van materiele vooruitgang, hebben zij daarvan afstand gedaan om hun geloof met trots te belijden.

Waarom hebben wij moslims, die met zekerheid geloven dat we de juiste religie volgen (Alle Lof zij Allah), niet de kracht om trots te zijn op onze geloof en onze gebruiken? Waarom hebben wij niet de kracht om vast te houden aan de regels van ons geloof en waarom houden wij onze hoofden niet hoog met trots voor onze moralen en gewoontes? 

Het bevel om de regels van de sharie’ah te volgen, is een van de manieren waarop het geloof van een persoon getest wordt. Dit in overeenstemming met de ayah:“Degene Die de dood en het leven heeft geschapen om jullie te beproeven, (en te tonen) wie van jullie de beste daden verricht.” [al-Moelk 67:2]

Deze religie is een serieuze zaak en dient niet opgevat te worden als een grap. Een van de ergste misdaden die we tegen onszelf kunnen begaan, is dat we de wetten van de Islam als een spel beschouwen. Het kan niet zo zijn, dat wij slechts de regels volgen, die passen binnen onze ideeën en behoeftes. Tevens dienen wij de realiteit(en) van deze intellectuele of sociale omgeving niet de leidraad te laten zijn voor ons leven en het ons te laten dicteren hoe het leven ingericht moet worden.

In de Qor-aan staan duidelijke woorden, die vrij zijn van enige twijfel of dubbelzinnigheid, over welke standpunten wij in het leven dienen in te nemen: “En het past een gelovige man en een gelovige vrouw niet, wanneer Allah en Zijn boodschapper de zaak hebben besloten, om een andere keuze te maken in hun zaak.”[al-Ahzaab 33:36] 

Wanneer men verslagen wordt in de eigen uiterlijkheden (d.w.z. de uiterlijkheden van andere volkeren gaat overnemen), dan is dat een teken dat het hart verslagen is. Het is om deze reden dat de profeet een waarschuwing gaf hiertegen, toen hij zei: ‘degene die een volk imiteert is een van hen.” (Overgeleverd door Aboe Dawoed in al-Libaas, hadieth 3512)

Ahmad ‘Abd al-Rahmaan as-Swiyaan Uit al-Bayaan magazine, nr. #155, Rajab 1421, pp. 74-75