Bibliotheek

Ik zoek toevlucht bij Allah tegen de vervloekte Shaytaan. In de Naam van Allah, de Erbarmer, de Meest Barmhartige. Waarlijk, alle lof behoort toe aan Allah, wij prijzen Hem, wij zoeken hulp bij Hem, en vragen Hem om vergeving. En we zoeken toevlucht bij Allah tegen het slechte in onszelf, en tegen het slechte in onze werken. Wie door Allah wordt geleid, niks of niemand kan hem misleiden, en wie Allah laat dwalen; voor hem is er geen leiding. En ik getuig dat er geen enkele godheid bestaat buiten Allah; Hij is de Enige, zonder deelgenoten, en ik getuig dat Moh’ammed Zijn dienaar en boodschapper is. Allah's Zegeningen en Vrede zij met hem en zijn familie.

Voor u ligt alweer het tweede deel van de serie “het karakter van de moslimvrouw”. In het eerste artikel hebben we één van de belangrijkste eigenschappen besproken, waarover een moslimvrouw dient te beschikken, namelijk godsvrees (Taqwa). In deze editie zullen we een andere belangrijke karaktereigenschap behandelen, die eveneens van groot belang is bij het vormen van een Islamitisch karakter. De karaktereigenschap die in deze editie centraal zal staan, is het hebben van geduld (sabr). Ook in deze aflevering zullen we weer enkele levensverhalen van moslimvrouwen uit de Islamitische geschiedenis bekijken, om zo het belang van geduld te achterhalen. Het doel hierbij is wederom om na te denken over de verhalen van onze geliefde, vroegere moslimzusters en onze uiterste best te doen om hun daden en karakters te evenaren. 

Laten we eerst eens kijken naar enkele Qor-aanverzen. Wanneer we de Qor-aan in de hand nemen, zullen we bemerken dat talloze verzen gaan over het hebben van geduld. Allah (de Verhevene) toont ons dan ook op vele plaatsen in de Qor-aan welke grote beloning er zal zijn voor de bezitters van geduld. Enkele voorbeelden hiervan zijn te vinden in de volgende verzen: “O jullie die geloven, zoekt hulp door middel van geduld en de salaat. Voorwaar, Allah is met de geduldigen.” Soerat al-Baqarah (2), aayah 153.

“En Wij zullen jullie zeker beproeven met iets van vrees, honger, vermindering van bezittingen, levens en vruchten. Maar geeft verheugende tijdingen aan de geduldigen.” Soerat al-Baqarah (2), aayah 155.

“En als er onder jullie honderd zijn die geduldig zijn, dan zullen zij er tweehonderd verslaan. En als er duizend onder jullie zijn, dan zullen zij er tweeduizend verslaan, met Allah’s verlof. En Allah is met de geduldigen.” Soerat al-Anfaal (8), aayah 66.

Bovenstaande verzen zijn slechts enkele voorbeelden van verzen, waarin Allah (de Verhevene) ons wijst op het belang van het hebben van geduld. 

Allah (de Verhevene) belooft ons keer op keer dat Hij met de geduldigen is en dat hen verheugende tijdingen staan te wachten. We kunnen uit deze verzen opmaken dat het hebben van geduld een belangrijke voorwaarde is om het Paradijs te mogen betreden. Zoals Allah (de Verhevene) in Soerat al-Baqarah, aayah 155 zegt: “En Wij zullen jullie zeker beproeven met iets van vrees, honger, vermindering van bezittingen, levens en vruchten. Maar geeft verheugende tijdingen aan de geduldigen.” En vervolgens legt Hij in de daarop volgende aayah uit wie Hij bedoelt met de geduldigen: “Degenen die wanneer een ramp hen treft zeggen: Inna lillaahi wa inna ilayhi radji’oen (Voorwaar, aan Allah behoren wij, en voorwaar, tot Hem zullen wij terugkeren) .” Soerat al-Baqarah (2), aayah 156. Door dit te zeggen ten tijde van verlies, laat een dienaar zijn Heer zien dat hij zijn verlies met geduld zal dragen en dat hij zich beseft dat hij behoort tot Allah en dat hij volledig van Hem afhankelijk is. 

Er zijn vele voorbeelden in de Islamitische geschiedenis te vinden van geduldige vrouwen. Eigenlijk zullen we, wanneer we het leven van elke willekeurige moslimvrouw bestuderen, wel een punt in haar levensverhaal tegenkomen, waarop haar geduld op de proef werd gesteld. Dit is ook niet zo vreemd, want elke persoon wordt in zijn leven immers getest door Allah (de Verhevene) met beproevingen en onze vrome voorgangsters hebben eveneens vele beproevingen meegemaakt. Laten we eens kijken naar één van de vele vrouwen, die bekend staat om haar geduld en tevens om haar standvastig vertrouwen in Allah (de Verhevene). Laten we eens kort kijken naar het verhaal van Haadjar, de vrouw van Ibraahiem (vrede zij met hem). 

Wanneer we denken aan het leven van onze geliefde profeet Ibraahiem (vrede zij met hem), zullen velen van ons zich de gebeurtenis met Haadjar en Ismaa’iel (vrede zij met hem) herinneren. Haadjar was een Egyptische slavin, die aan Saarah, de vrouw van Ibraahiem werd geschonken. Omdat Saarah kinderloos was, stelde zij aan Ibraahiem voor om met Haadjar te trouwen, zodat zij hem een kind zou kunnen schenken. Toen Haadjar hem echter een zoon baarde, werd Saarah jaloers en zwoer niet meer met Haadjar te willen samenleven. Hierop vertrok Ibraahiem met Haadjar en haar baby (Ismaa’iel) naar Mekkah, totdat Allah (de Verhevene) Ibraahiem (vrede zij met hem) opdroeg te stoppen in een woest gebied, dat geheel onbewoond was. Ibraahiem (vrede zij met hem) liet zijn vrouw en kind daar achter met slechts een kleine voorraad voedsel en water en keerde zich om en liep weg. Haadjar haastte zich om hem achterna te gaan en vroeg: “Waar ga je naar toe Ibraahiem? Laat je ons achter in deze dode woestijn?” Ibraahiem (vrede zij met hem) antwoordde niet en liep door. Haadjar herhaalde haar vragen, maar Ibraahiem (vrede zij met hem) zweeg. Uiteindelijk realiseerde Haadjar zich dat haar man niet uit zichzelf handelde. Ze vroeg: “Heeft Allah je opgedragen zo te handelen?” “Ja”, antwoordde Ibraahiem (vrede zij met hem). Haadjar zei onmiddellijk: “Wij zullen niet verloren zijn, want Allah, Die jou heeft bevolen, is met ons.” Daarop liep Ibraahiem (vrede zij met hem) door, totdat hij aan het zicht van Haadjar was onttrokken. Daar hief hij zijn handen ten hemel en bad tot Allah: “Onze Heer, ik heb enkele van mijn nakomelingen laten wonen in een vallei zonder landbouw, bij Uw gewijde Huis. Onze Heer! Laten zij de salaah verrichten. Laat van sommige mensen hun hart zich tot hen neigen, en voed ze met fruit. Wellicht worden zij dankbaar.” Soerat Ibraahiem (14), aayah 37.

Haadjar voedde haar zoon Ismaa’iel (vrede zij met hem), maar de zon schroeide op haar huid en na een tijdje was het water op. Haar moedermelk was opgedroogd en zowel moeder als kind hadden vreselijke dorst. Toen de voedselvoorraad ook was uitgeput, werd de situatie nijpend. Toen Ismaa’iel (vrede zij met hem) van de dorst begon te huilen, liet zijn moeder hem achter om op zoek te gaan naar water. Ze bewoog zich haastig voort, totdat zij de heuvel Safa bereikte. Toen ze daar niets zag, ging ze naar de heuvel Marwah. Ook daar zag ze echter niets, zodat ze uiteindelijk zeven maal heen en weer rende tussen de twee heuvels. Toen ze uitgeput terugkwam bij haar baby, zag ze hoe er van onder de voeten van Ismaa’iel (vrede zij met hem) water begon te stromen. Hierop schepte Haadjar met haar handen het water op en dankte Allah (de Verhevene). De nieuwe bron (Zamzam) trok steeds meer mensen aan en uiteindelijk ontstond er een gemeenschap rondom de plaats waar Ibraahiem (vrede zij met hem) zijn vrouw Haadjar had achtergelaten. Allah (de Verhevene) had hen niet in de steek gelaten en had de smeekbede van Ibraahiem verhoord. Laten we deze bijzonder moeilijke situatie van Haadjar eens nader bekijken. Zij werd door haar man achtergelaten in een kaal land, waar geen eten, drinken, planten of andere mensen waren. Haar man liet niets anders bij haar achter dan een zak met dadels en een huid (waterzak) gevuld met water. Hoe zouden wij reageren als ons een dergelijke beproeving overkwam? Zouden wij geduldig zijn, zoals Haadjar, of zouden wij onze man in paniek aangrijpen en hem niet laten vertrekken zonder ons met zich mee te nemen? Zouden wij het kunnen opbrengen om in een dergelijke situatie genoegen te nemen met het feit dat Allah (de Verhevene) dit aan Ibraahiem (vrede zij met hem) had bevolen of zou onze angst voor honger en dorst de overhand nemen? Heel misschien zouden we de test voor onszelf nog wel kunnen doorstaan, maar we moeten niet vergeten dat Haadjar tevens haar pasgeboren baby bij zich had. Als we ons bedenken hoe groot de liefde van een moeder is voor haar kind, dan kunnen we ons misschien een klein beetje indenken wat een enorm geduldige vrouw Haadjar was. Het leek alsof er geen oplossing was voor haar situatie, maar zij onderging de test geduldig en stelde haar vertrouwen volledig op Allah (de Verhevene). Soebh’aanallaah, wat een rotsvast vertrouwen had deze vrouw, die als voorbeeld dient voor ons allen! Als we haar moeilijke situatie vergelijken met de simpele testen waar wij vandaag de dag mee worden geconfronteerd, zien we dat onze problemen in het niet verdwijnen. Wij hebben al grote moeite om geduldig om te gaan met de kleine problemen, waarmee wij vandaag de dag worden geconfronteerd. Onze koelkasten zijn gevuld en onze buiken zijn vol, maar nog klagen we over onze miserabele situatie. En als Allah (de Verhevene) ons test met slechts een kleine beproeving, zijn wij vaak niet in staat om deze beproeving geduldig te ondergaan. We vragen ons dan af waarom Hij ons in de steek heeft gelaten in plaats van geduld te hebben met de beproeving. Namen wij maar een voorbeeld aan Haadjar, die haar lot geduldig onderging en volledig vertrouwde op Allah (de Verhevene)! 

Naast het verhaal van Haadjar zijn er nog vele andere voorbeelden van geduldige vrouwen. Het is hierbij van belang op te merken dat het allerhoogste niveau van geduld wat een persoon kan bereiken, het geduldig zijn met de moeilijkheden die je meemaakt wegens de Islaam is, want dit is het geduld dat de profeten hadden. Een voorbeeld van een vrouw die geduldig was met de moeilijkheden, die zij meemaakte vanwege haar Islaam, is het verhaal van Soemayyah bintoe Khoebbaat (moge Allah tevreden met haar zijn). Zij was de moeder van ‘Ammar Ibn Yaasir en de vrouw van Yaasir, die eveneens stierf vanwege zijn Islaam. Zij was de slavin van Aboe Hoedzayfah en de zevende persoon die tot de Islaam toetrad. Omdat zij overtuigd waren van de waarheid, maakte zij en haar familie geen geheim van hun bekering. Toen de Banoe Makhzoem echter vernamen dat zij het nieuwe geloof hadden aangenomen, lieten zij het gezin vreselijk martelen om hen zo te dwingen van hun geloof af te stappen en terug te keren naar ongeloof. 

Zij namen Soemayyah en haar man en zoon mee naar de woestijn en onderwiepen hen daar aan de vreselijkste marteltechnieken, maar Soemayyah (moge Allah tevreden met haar zijn) hield vast aan haar geloof. De profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) kwam vaak naar de plek waar de familie werd gemarteld en troostte hen met de woorden: “Wees geduldig, familie van Yaasir. Waarlijk, jullie ontmoetingsplaats zal het Paradijs zijn.” Overgeleverd door Al-H’aakiem.

In die tijd was het erg gemakkelijk om slaven en anderen zonder familiebanden aan martelingen bloot te stellen, omdat dit in hun geval niet zou leiden tot stamconflicten. Toen Aboe Djahl Soemayyah (moge Allah tevreden met haar zijn) op een dag sloeg en zij weigerde haar religie op te geven, werd hij woedend. Uiteindelijk werd Soemayyah (moge Allah tevreden met haar zijn) doorboord met een speer, omdat zij weigerde haar religie op te geven. Ze was de eerste van haar familie en de gehele moslimgemeenschap die Allah (de Verhevene) mocht ontmoeten als martelares. Toen Aboe Djahl werd vermoord in de slag van Bedr, zei de gezegende profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) tegen ‘Ammar ibn Yaasir: “Allah heeft de moordenaar van jouw moeder gedood.” 

Soebh’aanallaah! Wat een voorbeeld was deze sterke vrouw! Zij was een oude, zwakke vrouw en werd onderworpen aan vele martelingen. Maar zij was geduldig met haar lot en doorstond al haar beproevingen moedig. We hebben het hier over een vrouw, die werkelijk aan den lijve moest ondervinden wat het betekent om te kiezen voor de Islaam. Vele dagen werd zij gemarteld in de brandende hitte van de woestijnzon en moest zij toezien hoe haar geliefde zoon en echtgenoot eveneens werden gemarteld. Wanneer we haar verhaal lezen, zouden we ons eigenlijk moeten schamen, wanneer we ons bedenken dat wij het in deze tijd moeilijk vinden om openlijk uit te komen voor onze religie. Vele zusters schamen zich vandaag de dag om zich volgens Islamitische voorschriften te kleden uit angst voor scheve blikken. Maar de beproevingen waaraan wij vandaag de dag worden blootgesteld zijn niets vergeleken bij de beproevingen die onze geliefde zusters in het verleden hebben moeten doorstaan. Wij hebben vandaag de dag zelfs de mogelijkheid om naar de rechter te stappen in geval van discriminatie op grond van onze religie. En toch durven wij niet openlijk voor onze religie uit te komen uit vrees voor wereldse zaken, zoals het verliezen van een baan of aanzien. Moge Allah (de Verhevene) ons standvastig maken en een voorbeeld laten nemen aan onze geliefde sah’aabiyaat (Metgezellinnen die de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) hebben gezien en stierven in Islaam). 

Naast het geduldig zijn met beproevingen vanwege onze Islaam, bestaat er ook nog een andere vorm van geduld, namelijk het geduldig zijn met ziekte en rampspoed. We kennen waarschijnlijk allemaal wel het verhaal van de ‘zwarte vrouw’, wiens verhaal ons leert dat geduldigen het Paradijs zullen betreden. 

Er is overgeleverd door ‘Ataa-e Ibn Abie Rabaah’ dat Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden met hem zijn) zei: “Zal ik je een vrouw laten zien die tot de bewoners van het Paradijs behoort?” Ik zei: “Ja.” Hij zei: “Deze zwarte vrouw kwam bij de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) en zei: “Ik krijg epileptische aanvallen en mijn lichaam raakt dan onbedekt; alstublieft, roep Allah voor mij aan.” De profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zei (tegen haar): “Als je wenst, blijf geduldig en je zult het Paradijs binnengaan; en als je wenst, zal ik Allah aanroepen om je te genezen.” Zij zei: “Ik zal geduldig blijven," en voegde daar aan toe, “maar ik raak onbedekt, dus alstublieft roep Allah voor mij aan, dat ik niet onbedekt raak.” Dus riep hij Allah voor haar aan.” Sah’ieh’ Al-Boekhaarie.

Laten we eens nader kijken naar het verhaal van deze vrouw. Ze leed aan een erge ziekte en zocht genezing in de doe’aa-e van de boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem). Zij besefte dat Allah Degene is Die genezing schenkt en dat Allah de smeekbede van Zijn boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zal beantwoorden. Toen zij de boodschapper van Allah (Allah’s vrede en zegen zij met hem) vroeg om Allah te verzoeken om haar genezing, gaf hij haar de keuze geduldig te zijn met haar ziekte en het Paradijs te betreden, of verlost te worden van haar ziekte. Deze vrouw had zoveel geduld dat ze de voorkeur gaf om te lijden tijdens haar wereldse leven, zodat ze de beloning van het eeuwige Paradijs zou mogen ontvangen. Zij besefte dat haar geloof, haar lijden en haar geduld een weg voor haar zouden openen naar het Paradijs. 

Deze vrouw, van wie we zelfs de naam niet kennen, diende geduld op te brengen om op de juiste wijze om te gaan met haar ziekte. Maar er zijn nog vele andere beproevingen mogelijk en alle vereisen van onze geduld. En het maakt hierbij niet uit wie je bent: wanneer je je op het pad van Allah (de Verhevene) begeeft, zul je moeilijkheden in het leven tegenkomen, omdat het Paradijs nu eenmaal niet gemakkelijk te bereiken is. Juist wanneer alles gemakkelijk gaat en je geen problemen lijkt tegen te komen, dien je bij jezelf te rade te gaan. Vooral in deze Westerse samenleving komen we dagelijks vele moeilijkheden tegen. Maar we moeten leren om geduld te hebben met onze beproevingen die wij ten gevolge van onze keuze voor de Islaam moeten ondergaan. Daarbij dienen we in gedachten te houden wat uiteindelijk de beloning zal zijn voor degenen die hun beproevingen geduldig ondergaan. Laten we ons bedenken hoe trots Allah (de Verhevene) op ons zal zijn, juist wanneer we in deze moeilijke tijd en binnen deze ingewikkelde samenleving voor Zijn weg kiezen. Vele Islamitische regels lijken misschien op het eerste gezicht moeilijk in praktijk te brengen in deze Westerse samenleving, maar de Islaam is niet gebonden aan plaats of tijd. En als je er uiteindelijk in weet te slagen om je eigen wereldse verlangens opzij te zetten, zal geen enkel obstakel voor jou te groot zijn. Maar hoe kunnen we dit nobele doel bereiken? Door van Allah (de Verhevene) en Zijn boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem) te houden, door hen te gehoorzamen en door te leren geduldig te zijn. En wanneer dit ons lukt, zullen we voelen dat de hulp van Allah (de Verhevene) altijd aanwezig is en dat Hij ons niet in de steek laat. 

Beste zusters, we dienen ons te beseffen dat we het Paradijs niet zomaar zullen mogen betreden. We dienen een voorbeeld te nemen aan deze zwarte vrouw en aan Haadjar en Soemayyah (moge Allah tevreden met haar zijn) en Maryam, wiens verhaal we in de vorige serie hebben bekeken. Laten we onszelf afvragen wat deze vrouwen zo geliefd maakte bij Allah (de Verhevene) en hoe wij dezelfde positie kunnen bereiken. Wanneer we de verhalen van deze vrouwen bestuderen, zouden we de wens moeten koesteren om bij hen te zijn, om van hun te kunnen leren en om hen op de één of andere manier tevreden te kunnen stellen, zodat zij doe’aa-e voor ons zouden kunnen verrichten. Helaas kennen we de werkelijke waarde van veel van deze vrouwen niet en houden we ons teveel bezig met wereldse zaken. 

Wanneer we beproefd worden door moeilijkheden, moeten we enkele zaken in gedachten houden om deze beproevingen te doorstaan. We dienen ons allereerst te beseffen dat dit leven slechts van korte duur is en dat aan elke moeilijkheid een eind zal komen, behalve aan de eeuwige bestraffing in het Hellevuur. Daarbij moeten we geloven dat we van Allah (de Verhevene) afkomstig zijn en dat we naar Hem zullen terugkeren. Als we in staat zijn om dit niveau van geloof te bereiken, zullen we elke moeilijkheid in ons leven probleemloos te lijf kunnen gaan. Laten we altijd in gedachten houden welke beloning Allah (de Verhevene) heeft vastgesteld voor de geduldigen en wees ervan overtuigd dat Allah Degene is Die onze problemen kan oplossen. En vraag Allah om hulp, door middel van het verrichten van (extra) gebeden en smeekbeden. 

Hiermee zijn we aan het einde gekomen van het tweede deel van deze serie. 

Moge Allah (de Verhevene) ons sterken in ons geloof en ons tot de geduldigen laten behoren, zodat we onze vele beproevingen met succes kunnen doorstaan...

Maandblad “Wij Moslims” jaargang 4, nr. 4