Terwijl overal ter wereld duizenden moslims vermoord worden, terwijl tienduizenden gevangen zitten en gemarteld worden omdat zij oproepen naar het pad van Allah (de Verhevene) en tot het goede oproepen en het slechte verbieden, blijven de meeste moslims opmerkelijk zwijgzaam en hebben geen zorgen, behalve de materiële zorgen van dit leven. Hun harten zijn gevuld met liefde voor dit leven en vergeetachtigheid betreft het Hiernamaals.
Allah (de Verhevene) zegt in de Qor-aan: “En jij zult hun zeker bevinden als de mensen die het meest begerig zijn naar het (wereldse) leven, meer nog dan degenen die deelgenoten (aan Allah) toekennen. Elk van hun zou wel een leeftijd van duizenden jaren gegeven willen worden. Maar hij zou daardoor niet (kunnen) vluchten voor de bestraffing, door de verlenging van zijn leeftijd. En Allah is Alziende over wat zij doen.” Soerat al-Baqarah (2), aayah 96.
Veel moslims zijn tegenwoordig zo erg gehecht geraakt aan hun levens dat zij verlangen te verblijven tussen hun families, huizen, geld en handel. Zij zijn vergeten dat de zaken van het Hiernamaals voorrang zouden moeten hebben op zaken van dit leven en dat we moeten streven naar het volgen van Allah’s bevelen. Niet alleen (de bevelen) die we gemakkelijk vinden te volgen. Tegenwoordig beweren sommige moslims dat het beter is om extra gebeden te verrichten en extra te vasten dan tot het goede op te roepen en het slechte te verbieden, of de levens van zwakke moslims te verdedigen. Zulke mensen beschuldigen zelfs de moslims die er wél naar streven om deze verplichtingen na te komen (zwakzinnig te zijn).
Dit is wat Ibn al-Qayyim te zeggen heeft over zulke mensen: “De Shaytaan heeft de meeste mensen misleid door bepaalde vrijwillige daden van aanbidding mooier te maken, zoals vrijwillig bidden of vrijwillig vasten, terwijl ze andere verplichte daden van aanbidding verwaarlozen, zoals het aansporen tot het goede en het verwijderen van het slechte. Dit gaat zelfs zo ver dat zij niet eens de intentie hebben om deze daden te verrichten, wanneer ze daar wel toe in staat zouden zijn. Zulke mensen worden door de geleerden gezien als degenen die zich op het laagste niveau bevinden wat betreft religie, want de essentie van onze religie is dát te doen wat Allah (de Verhevene) ons heeft bevolen. Degene die zijn verplichtingen niet nakomt is eigenlijk erger dan degene die zonden begaat. Elk persoon die enige kennis heeft over de openbaring van Allah (de Verhevene), de leiding van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) en de levens van de metgezellen, zal tot de conclusie (moeten) komen dat degenen die tegenwoordig als de meest vrome mensen worden gezien in feite de minst vromen zijn. Waarlijk, wat voor vroomheid is er in een persoon die ziet dat Allah’s heiligheid wordt geschonden, Zijn religie wordt verlaten, de Soennah van Zijn boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem) wordt vermeden, en toch zwijgt met een koud hart en een gesloten mond? Zo’n persoon is als een stomme (zwijgende) Shaytaan! Net zoals degene die slecht spreekt een sprekende Shaytaan is. Is het feit dat het tegenwoordig niet goed gaat met de Islaam (d.w.z. met de moslims die hun religie niet (correct) praktiseren) niet te wijten aan degenen die wanneer hun leven en voedsel veilig zijn, zich niet interesseren voor wat er met de religie gebeurt? De beste van hen laten alleen een spijtig gezicht zien, maar als ze beproefd zouden worden met één van de dingen waaraan hun harten zijn gehecht, zoals geld, zouden ze alle mogelijke moeite doen het terug te krijgen. Deze mensen zijn, naast het feit dat ze Allah’s woede verdienen, getroffen door de grootste ramp, zonder dat ze het weten: zij hebben een dood hart. Waarlijk, hoe levendiger een persoons hart is, hoe sterker zijn woede omwille van Allah (de Verhevene) is en hoe completer zijn steun aan de Islaam en de moslims.” A’alaam al-Moewaqqi’ien, volume 2, pagina 176.
Maandblad “Wij Moslims” jaargang 4, nr. 4