Bibliotheek

Zij worden Khawaaridj genoemd omdat zij in opstand kwamen tegen ‘Aliy ibn Abie Taalib (moge Allah tevreden met hem zijn). Zij zelf bestaan uit verschillende sekten. Zij verklaren degenen die grote zonden begaan als ongelovigen, en zij geloven in het in opstand komen tegen onrechtvaardige leiders. Zij verklaarden zelfs enkele metgezellen van Allah’s boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem) als ongelovigen. Zij houden er ook een aantal andere afwijkende geloofsovertuigingen op na. Zie as-Shahristaanie, al-Milal wa an-Nih’al, vol. 1, p. 114-139. [Khawaaridj (enkelvoud: khaaridjie) betekent letterlijk ‘zij die eruit zijn’ of ‘afgesplitst zijn’. De Khawaaridj was een extremistische groepering die zich onder het leger van ‘Aliy ibn Abie Taalib (moge Allah tevreden met hem zijn) bevond en tegenover het leger van Moe’aawiyah (moge Allah tevreden met hem zijn) stond. Toen ‘Aliy (moge Allah tevreden met hem zijn), de vierde rechtgeleide khalief van de Islaam en de neef en zwager van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem), instemde om te arbitreren tussen hem en Moe’aawiyah (moge Allah tevreden met hem zijn) om het bloedvergieten te stoppen, voelden deze extremisten zich beledigd en splitsten zich tijdens de veldslag van Siffien (657 n.C.) van het leger van ‘Aliy (moge Allah tevreden met hem zijn) af. Deze veldslag was tussen ‘Aliy en Moe’aawiyah ibn Abie Soefyaan die ‘Aliy weigerde als khalief. Toen er bemiddelingen tussen de twee kanten plaatsvonden, splitste een grote groep van ‘Aliy’s volgelingen zich af en verzetten zich. Zij verklaarden zowel ‘Aliy als Moe’aawiyah (moge Allah tevreden met hen zijn) als ongelovigen omdat, volgens hun mening, zij menselijke arbitrage hadden gezocht boven dat wat verordend was door de Goddelijke Wet. Maar wat ‘Aliy (moge Allah tevreden met hem zijn) deed was niet de regels van Allah (de Verhevene) terzijde leggen, maar hij paste deze juist toe, met de beste bedoeling voor de moslimgemeenschap in gedachte. Zijn doel was om koste wat kost bloedvergieten te vermijden. Omdat de Khawaaridj zijn acties niet begrepen, begonnen zij ‘Aliy (moge Allah tevreden met hem zijn) een ongelovige te noemen en hebben hem later zelfs vermoord. Terwijl de Khawaaridj zich van de djamaa’ah (gemeenschap) van de moslims distantieerden, werd hun zienswijze meer en meer extreem. Zij bestempelden elke moslim die niet bij hen hoorde als een ongelovige en zo werden zij volgens hen een legitiem doelwit om te vermoorden en hun bezittingen mochten in beslag genomen worden. Net zoals bij alle ander fanatici, werkte hun fanatisme averechts en heeft het hen uiteindelijk de ondergang gekost. Hun politieke verschillen hebben ertoe geleid dat zij in hun geloof afweken. Het ging zelfs zo ver dat zij iemand die een grote zonde had begaan als ongelovige beschouwden. Zij beweren dat mensen ofwel het volledige geloof (imaan) bezitten, of ongelovig (kaafir) zijn. Volgens hen kan de imaan van een mens niet verzwakken en is degene die grote zonden begaat (overspel, liegen, bedwelming etc.) een ongelovige die bestreden mag worden. Hoewel zij overkwamen als vrome en strikte volgers van de Islaam, waren de Khawaaridj in essentie één van de grootste bedreigingen die deze oemmah is overkomen. De extra extremen onder hen, de Azraqies, zeggen dat iedereen die een kaafir is geworden, nooit kan terugkeren naar het geloof en gedood dient te worden voor zijn afvalligheid, samen met zijn vrouw(en) en kinderen.