Bibliotheek

Alle lof zij Allah, de Heer der werelden. Allah’s zegeningen en vrede zij met de profeet Moh’ammed, zijn familie en metgezellen en iedereen die hun voetstappen volgt tot aan de Laatste Dag.

Vlaggen.

De Islaam heeft zich nooit gesymboliseerd of geassocieerd met enige kleur, symbool of voorwerp. Maar om politieke redenen was een vlag vereist om de moslims te voorzien van een in die tijd gebruikelijk vaandel of standaard, vooral tijdens de veldslagen. De profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) gebruikte vlaggen met verschillende kleuren in verschillende Ghazwaat (militaire campagnes bevolen door de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem)) en Sarayah (militaire campagnes bevolen door enige Sah’aabah [metgezellen]). 

De voornaamste vlag van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) was bekend als Al-Oeqaab (nationale vlag), het was helemaal zwart zonder enig symbool of markering. 

De kleur en naam waren afgeleid van de nationale vlag van Qoeraysh. Andere minder belangrijke vlaggen waren bekend als Ar-Rayah, de meest belangrijke van hen was wit, anderen waren rood, geel en misschien groen en zebragestreept. De vier recht geleide khaliefen en H’asan (moge Allah tevreden met hen zijn) volgden het voorbeeld van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) en zij symboliseerden Islaam niet met een vlag. 

Hoewel zij Oeqaab – de zwarte vlag – bleven gebruiken tijdens veldslagen en ook als nationale vlag van het pasgeboren Islamitische Rijk. 

Een betrouwbare verklaring betreft de vlag van de Oemayyaden (Omajjaden, ook wel Oemajjaden of Umayyaden: een Islamitische dynastie (regerende familie), waartoe zowel de khaliefen behoorden die het Arabisch-Islamitische Rijk van 661 tot 750 n.C. geregeerd hebben, als de uit dezen voortgekomen Spaanse Omajjaden (756–1027 n.C.). De Omajjaden ontlenen deze naam aan de Banoe Oemayyah (Omajja), één van de clans van de Mekkaanse stam der Koeraisjieten (Qoeraysh)) is niet beschikbaar, maar waarschijnlijk gebruikten zij een witte vlag omdat dit ook door de latere Oemayyaden in Spanje gebruikt werd. De nationale kleur van de Abbasiden (Abbasiden: dynastie van Islamitische khaliefen, gevestigd te Bagdad (750–1258), volgend op de dynastie der Omajjaden die in Damascus zetelde. De Abbasiden rekenden hun afstamming van al-‘Abbaas ibn ‘Abdoel-Moettalib ibn Haashim (moge Allah tevreden met hem zijn), de oom aan vaderszijde van de profeet Moh’ammed  (Allah’s vrede en zegen zij met hem). Toen het door de Arabieren beheerste Omajjadenrijk in ontbinding was geraakt als gevolg van het ontstaan van regionale religieus-politieke en sociale bewegingen, leidde een in Khorasan (noordoost Perzië) begonnen opstand die aanvankelijk onder Sji’itische aanvoering stond, tot de omverwerping van de macht der Omajjaden (750 n.C.)) was zwart; daardoor was hun vlag ook zwart. 

Maar dit stond niet in verband met Al-Oeqaab. 

De reden voor hun zwarte kleur was dat tijdens de Hashmi-Beweging (de beweging om de Oemayyaden ten val te brengen) de Abbasidische leider Imaam Ibraahiem gedood werd door de regering van Banoe Oemayyah. Door hun rouw namen de Abbasiden de kleur zwart aan, wat later hun symbool werd toen zij aan de macht kwamen. Tijdens de periode van de 7de Abbasidische khalief Ma-emoen Rashied werd de kleur van de staat en vlag gedurende anderhalf jaar groen, omdat Ma-emoen Imaam ‘Aliy Rada aangewezen had als zijn opvolger en de vlag van ‘Aliy’s familie was groen. Na Imaam ‘Aliy Rada’s dood werd de kleur van de Abbasiden weer zwart.

De Islamitische Seldjoek koningen van Konya (in het huidige Turkije) gebruikten de maansikkel op hun vlaggen en vaandels, en dit werd hun nationale symbool, en dit is zelfs tegenwoordig nog een geliefd symbool bij vele moslims. Sheikh Moh’ammad Saalih’ ibn al-‘Oethaymien (moge Allah hem genadig zijn) antwoordde als volgt op de vraag of een groep moslimstudenten op een universiteit zich mag onderscheiden van andere (niet-moslim) groepen met een kleur of een symbool:

“Verheven is Allah. Als de moslimstudenten er over eens zijn, dan is dat oké, maar als elke moslimgroep zijn eigen symbool wil aannemen, dan is dat niet goed. Het symbool of de kleur die we aanbevelen is licht groen.” 

Is er enig Daliel (bewijs) voor deze kleur?

“Nee, maar mensen houden van deze kleur en Allah (de Verhevene) zegt in de Qor-aan: “Zij dragen kleren van fijne groene zijde…” Soerat Al-Insaan (76), aayah 21. En: “Leunend op groene kussens…” Soerat Ar-Rah’maan (55), aayah 76.

Is er enige aanwijzing in de overleveringen dat de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) witte en zwarte vlaggen had en dat deze kleuren moestahab (aanbevelenswaardig) zijn in zulke gevallen?

“Nee, we kunnen deze kleuren niet gebruiken, want dit waren de vlaggen van die tijd, en elk tijdperk heeft dingen die er geschikt voor zijn. Maar zwart is nu één van de symbolen van de Raafidah (De Raafidhah: deze afgedwaalde shi’itische sekte gaat naar het extreme met betrekking tot de leden van de familie van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) (Ahloel Bait). Zij verklaren de metgezellen  als ongelovigen of zij beschuldigen hen van kwaadaardigheid (Fisq). Zij zijn verdeeld in meerdere sekten, waaronder een groep die beweert dat ‘Aliy ibn Abie Taalib (moge Allah tevreden met hem zijn) god is. Hun innovatie verscheen voor het eerst tijdens het khalifaat van ‘Aliy ibn Abie Taalib (moge Allah tevreden met hem zijn) toen de hypocriete jood ‘Abdoellaah ibn Saba' tegen hem zei: “Jij bent god.” Daarom beval ‘Aliy (moge Allah tevreden met hem zijn) dat zij verbrand moesten worden, maar hun leider, ‘Abdoellaah Ibn Saba-e, ontsnapte naar een andere stad. Zij worden Raafidhah genoemd omdat zij Zayd ibn 'Aliy ibn Al-H’oesayn ibn 'Aliy ibn Abie Taalib verwierpen (rafd), toen zij hem vroegen over Aboe Bakr and 'Oemar (Radiya Allahoe 'Anhoema) en hij reageerde met Rah’imahoellah (moge Allah hen genadig zijn) voor hen beide. Aldus verwierpen zij hem en scheidden zich van hem af. En zij noemen zichzelf sji’ah vanwege hun bewering en mening dat zij de kant kiezen (tashayoe') van Ahloel Bait en zij steunen hen en zijn van mening dat zij het recht hebben op het imaamschap), zoals welbekend is.” 

Vlaggen zijn ook een middel om gevoel voor nationaliteit aan te wakkeren, en nationaliteit is een verzinsel van de mens om de mensheid op te splitsen in groepen waardoor vijandigheid ontstaat, en zo ook om de moslimoemmah op te splitsen. Grenzen van landen zijn slechts lijntjes die de mens op papier tekent. En vooral de Islamitische landen zouden als één land, als één Oemmah (gemeenschap) elkaar moeten steunen.

De maansikkel als Islamitisch symbool.

Betreffende het symbool, moslims aanbidden Allah (God), daarom verwerpen zij elke vorm van afgodsaanbidding. Christenen geloven in het kruis als een symbool van hun God, of de zogenaamde Zoon van God. Zij zoeken zegeningen en bescherming van dit kruis. Moslims zoeken bescherming en zegeningen alleen bij Allah, dat is waarom wij geen Islamitisch symbool hebben zoals het christelijke kruis. Een symbool kan een deur naar Shirk (afgoderij) zijn, zoals het kruis. Sommige moslims hebben het symbool van de maansikkel bedacht als antwoord op het kruis, maar dat is niet authentiek en wordt beschouwd als een innovatie in Islaam. Sheikh Moh’ammed Saalih’ Al-Moenadjid.

De maansikkel wordt over het algemeen door de moslims gebruikt om zichzelf te onderscheiden van christelijke groepen die het kruis als symbool gebruiken. Maar is het voor ons toegestaan om de maansikkel als een symbool te gebruiken in onze publicaties en op onze vlaggen, om ons te onderscheiden van andere niet-Islamitische groepen? Sheikh Moh’ammad Saalih’ ibn al-‘Oethaymien (moge Allah hem genadig zijn) antwoordde als volgt: 

“Ik denk dat dit niet goed is, want de maansikkel was oorspronkelijk een symbool dat op de graven geplaatst werd welke aanbeden werden in plaats van Allah (de Verhevene). We lezen dit in een antwoord dat door enkele geleerden en leiders van Da’wah gegeven is. Maar wij kunnen de Ka’bah als een symbool gebruiken, omdat het de Qiblah is van alle moslims.” 

In sommige moslimlanden plaatsen ze een maansikkel op de Islamitische plaatsen van aanbidding (moskeeën) om ze te onderscheiden van christelijke plaatsen die een kruis op de top hebben. Dit doen zij zodat mensen van een afstand het verschil kunnen zien, omdat de architectuur vaak op elkaar lijkt. Kunnen we zeggen dat het plaatsen van een maansikkel op de minaretten van de moskeeën een bid’ah (innovatie) is? 

“Het is zoals u dat zegt (d.w.z. dat kunnen we zeggen). Het is voldoende dat een moskee geen christelijk symbool heeft. Symbolen kunnen iets zijn dat aanwezig is of afwezig. Als de christenen een symbool hebben, namelijk het kruis, dan is het feit dat de moslims geen symbool hebben op zichzelf al een symbool (d.w.z. dat wij niets op onze moskeeën plaatsen).” 

Na het raadplegen van geleerden en moefties (degenen die Fataawa mogen uitspreken) hebben we geleerd dat er geen basis is in Islaam om een maansikkel boven op de minaret te plaatsen. Sommige geleerden verboden zelfs om dit te doen en beschouwden dit als iets nieuws dat geïnnoveerd is in de religie. Dit gebruik kan ook een element bevatten van het imiteren van de koefaar, vooral als aangetoond wordt dat de maansikkel een symbool is dat gebruikt wordt door degenen die hemellichamen aanbidden. Het plaatsen van een maansikkel boven op de minaret kan dus mogelijke associaties vertonen met groepen die hemellichamen aanbidden etc. (Bijvoorbeeld: tijdens een aanval van de Romeinse stad Byzantium (het latere Constantinopel en het huidige Istanbul) trokken de aanvallers zich plotseling weer terug en de stad was gered. De lokale bevolking dacht dat dit het werk was van de godin Diana en bouwde daar een tempel in haar naam en kozen de maan als hun symbool. Diana is een oude Italische godin van vruchtbaarheid en vegetatie, tevens maangodin). Dus wij dienen dit symbool niet te gebruiken en het geld van de moskee dient niet gebruikt te worden voor iets dat geen Islamitisch doel heeft. Sheikh Moh’ammed Saalih’ Al-Moenadjid.

Er is in de Sharie’ah geen basis waardoor we de maansikkel of een ster als een symbool voor de moslims kunnen gebruiken. Dit werd in de tijd van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) niet toegepast, noch in de tijd van de Khoelafa’ al-Raashidoen (de eerste vier leiders van Islaam na de dood van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem)), of tijdens de periode van de Oemayyaden (de Oemaayah dynastie). Het verscheen pas enige tijd daarna en de historici verschillen van mening wanneer dit symbool voor het eerst gebruikt werd en wie het voor het eerst als symbool aannamen. Sommigen zeggen dat het de Perzen waren, anderen zijn van mening dat het de Grieken waren en dat dit symbool op de een of andere manier aan de moslims werd doorgegeven. Zie Al-Taraatieb al-Idaariyah door al-Kittaani, 1/320.

Er is ook gezegd dat de reden dat de moslims de maansikkel aannamen was dat toen zij enkele westerse landen veroverden, de kerken kruizen hadden en de moslims vervingen de kruizen met deze maansikkels, en zo verspreidde het gebruik van de maansikkel. Hoe dan ook, symbolen en vlaggen moeten in overeenstemming zijn met de leringen van de Islaam, en omdat er geen bewijs is dat dit symbool voorgeschreven wordt door de Islaam, is het beter om het niet te gebruiken. Noch de maansikkels en noch de sterren zijn symbolen van de moslims, ook al gebruiken sommige moslims ze als hun symbolen.

En Allah (de Verhevene) weet het beste. 

Maandblad Wij Moslims, jaargang 5, nr. 8.