Bibliotheek

Voorwaarden voor een huwelijk

Een voorzichtige beschouwing van de Qoranische bevelen en de tradities van de Profeet, vrede zij met hem, tonen ons duidelijk dat huwelijk verplicht (waadjib) is voor een man die de intentie heeft om ongedwongen de mahr (bruidschat) te betalen en om een vrouw en kinderen te onderhouden, gezond is, en vreest dat wanneer hij niet trouwt, hij misschien wordt aangezet om ontucht (zina) te plegen. Het is evenzo verplicht voor een vrouw die geen andere middelen heeft om haarzelf te onderhouden en die vreest dat haar seksuele verlangen haar aan zal zetten tot het plegen van ontucht. Maar zelfs voor iemand die een sterke wil heeft om zijn seksuele verlangens te beheersen, die geen behoefte heeft aan het hebben van kinderen, en die van mening is dat huwelijk hem af zal houden van zijn toewijding aan Allah Geprezen en Verheven is Hij, is het aanbevelenswaardig (mandoeb).

De Maaliki madhab wijst er echter op dat het onder bepaalde omstandigheden verplicht (fard) is voor een moslim om te trouwen, zelfs als hij niet in staat is om zijn kost te verdienen:

Wanneer hij vreest dat hij ontucht (zina) zal plegen als hij niet trouwt. Wanneer hij niet in staat is om te vasten om zijn passie te beheersen, of wanneer het vasten niet helpt om hem van zina af te houden. Zelfs wanneer hij geen slavin of een behoeftig meisje kan vinden om mee te trouwen. Sommige rechtsgeleerden suggereren echter dat wanneer een man niet kan zorgen voor wettig levensonderhoud, hij niet moet trouwen, want indien hij trouwt zonder de mogelijkheid om wettig de kost te verdienen, zou hij diefstal kunnen plegen. En om de ene slechte daad(zijn passie) te vermijden zou hij een slachtoffer kunnen worden van een andere slechte daad (diefstal).

De H’anafi madhab beschouwt huwelijk als verplichting voor een man: Wanneer hij er zeker van is dat hij zina zal bedrijven als hij niet trouwt. Wanneer hij niet in staat is om te vasten om zijn passie te beheersen, of, zelfs als hij in staat is om te vasten, maar dit niet helpt om zijn passie te beheersen.

Wanneer hij geen slavin kan vinden om mee te trouwen. Wanneer hij in staat is om de bruidschat(mahr) te betalen en eerlijk de kost kan verdienen. Volgens de H’anafi madhab is huwelijk verboden voor een man wanneer hij de middelen niet bezit om zijn vrouw en kinderen te onderhouden, of wanneer hij lijdt aan een ziekte, die zo ernstig is dat het zijn vrouw en kinderen kan schaden.

Het huwelijk is niet gewenst (makroeh) voor een man die helemaal geen seksuele verlangens heeft en geen liefde voor kinderen heeft, of die er zeker van is dat hij zal verslappen in zijn religieuze verplichtingen wanneer hij toch trouwt. De Profeet, vrede zij met hem, geeft in een prachtige overlevering het belangrijkste punt weer dat bij elke moslim moet tellen bij het uitzoeken van zijn bruid:

"Een ieder die een vrouw slechts huwt vanwege haar macht en positie, Allah zal hem alleen doen toenemen in vernedering. Een ieder die een vrouw slechts huwt vanwege haar rijkdom, Allah zal hem alleen doen toenemen in armoede. Een ieder die een vrouw huwt slechts vanwege haar schoonheid, Allah zal hem alleen in lelijkheid doen toenemen. Maar een ieder die een vrouw huwt om zijn ogen in bedwang te houden, behoedzaam te zijn en zijn relatie met haar goed behandeld, Allah zal een zegen voor hem in haar plaatsen en een zegen in hem voor haar."

Om ervoor te zorgen dat er zich geen problemen voordoen na het huwelijk heeft de Profeet, vrede zij met hem, aanbevolen dat een man bij het uitzoeken van zijn bruid, haar eerst moet zien, opdat blindheid bij de keuze van de bruid of een verkeerd oordeel er niet voor zal zorgen dat het huwelijk geen geluk zal kennen.

Maar het ‘zien’ moet niet worden opgevat als plaatsvervanger van ‘verkering’ zoals dit in westen gewoon is. De man behoort niet uit begeerte naar zijn toekomstige bruid te kijken, maar alleen een kritische blik te werpen op haar gezicht en handen om zichzelf bekend te maken met haar persoonlijkheid en schoonheid. Indien een man echter wenst, mag hij ook een vrouw aanstellen die een gesprek met de bruid voert, waarna zij hem vervolgens beschrijft wat voor type meisje zij is.

Aangezien gelovige mannen én vrouwen in de Qor-aan worden genoemd, heeft ook de vrouw het recht om naar haar mogelijk toekomstige man te kijken.

De toestemming voor mannen en vrouwen om elkaar te zien met het oog op een huwelijk is niet in strijd met het gedrag dat de gelovige mannen en vrouwen is voorgeschreven om hen blikken neer te slaan en bescheiden te zijn, hetgeen in de Qor-aan staat vermeldt.